© Παραγωγή των BFTA & NSRA
© Προσθέσεις και ανανέωση από τον András Fekete-Móró (Maestro), 2011-2013.
© Μετάφραση από τον Αλέξιο Μπαμπαλή, 2014.

© Τα πνευματικά δικαιώματα του κειμένου αυτού προστατεύονται από την BFTA και τον András Fekete-Móró.
- ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙήΣΤΕ ΤΟ: Μπορείτε να το αποθηκεύσετε και να το εκτυπώσετε για δική σας χρήση,
- ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: Ευγενικά ζητήστε να το κοινοποιήσετε με απευθείας σύνδεσμο σε φόρα και ιστοσελίδες,
- ΜΗΝ ΤΟ ΚΛΕΨΕΤΕ: Δεν πρέπει να δημοσιεύσετε το περιεχόμενό του οπουδήποτε αλλού.
Παντα θα βρίσκετε τις ποιο ανανεωμένες εκδόσεις σε αυτές τις σελίδες,
Παρακαλείσθε να κοινοποιήσετε τους συνδέσμους ούτος ώστε να τους μοιρασθείτε με όσο περισσότερους σκοπευτές!

Further translations are in progress by fellow shooters:

Brasiliero / Brasilian (by Ana)
Deutsch / German (by Henning)
Eesti / Estonian (by Kristin)
Español / Spanish (by Tesla)
Français / French (by Harry)
Lietuviškai / Lithuanian (by zalias7)
Polski / Polish (by Chris)
Português / Portuguese (by Ana)
Srpski / Serbian (by Stefan)
Slovenski / Slovenian (by Dušan)
Türk / Turkish (by BsR)

Το Field Target ξεκίνησε το 1981 σαν αγώνισμα εναλλακτικό του κυνηγιού. Οι στόχοι ηταν μεταλλικές σιλουέτες επιβλαβών ειδών όπως περιστέρια,ποντίκια σκίουροι κλπ.Ένα στρόγγυλο αυτοκόλλητο τοποθετούνταν στο σημείο που έπρεπε να βληθεί η σιλουέτα και 1 πόντος προσμετρούταν εφόσον το αυτοκόλλητο είχε βληθεί. Επειδή η αλλαγή αυτοκόλλητου για κάθε σκοπευτή ήταν χρονοβόρα και άβολη, η μεταλλική σιλουέτα τροποποιήθηκε με μηχανισμό και μία τρύπα στο κέντρο της, η οποία όριζε το σημείο που θα έπρεπε να βληθεί ως αντικατάσταση του αυτοκόλλητου' έτσι η σιλουέτα θα ξάπλωνε προς τα πίσω εάν βαλλόταν επιτυχώς και θα μπορούσε να ανακληθεί στην όρθια θέση με ένα σχοινί από την γραμμή βολής. Η τρύπα πάνω στην σιλουέτα είχε διάμετρο 50 χιλιοστά και η μέγιστη απόσταση από τον σκοπευτή σε έναν τυπικό αγώνα 20 βολών ήταν 40 με 45 γιάρδες.

Το είδος του όπλου που χρησιμοποιούνταν ήταν αεροβόλο ελατηρίου κυρίως σπαστής κάνης .22 διαμετρήματος. Ο κύριος λόγος που λέγεται αυτό είναι οτι τα σπαστής κάνης ήταν τα δημοφιλέστερα εκείνη την εποχη (με εξαίρεση ίσως το BSA AirSporter) καθώς και ότι το διαμέτρημα .22 ήταν το ποιο ακριβές για σκοποβολή σε ανοιχτό χώρο λόγο των βλημάτων που υπήρχαν διαθέσημα εκείνη την περίοδο' πομπέ βληματάκια όπως τα Eley Wasp ήταν τα αγαπημένα πολλών καθώς αντιδρούσαν καλά με τον άνεμο. Τα μόνα βλήματα ακριβείας .177 διαμ που ήταν διαθέσημα ήταν τα επίπεδης κεφαλής τα οποία όμως ήταν σχεδιασμένα για σκοποβολή σε κλειστό χώρο. Εξαιτίας του σχήματός τους και του μικρού τους βάρους αποδείχτηκε δύσκολο να επιτευχθούν συνεχή καλά αποτελέσματα σε αγώνες εξωτερικού χώρου. Μερικά τρομπαριστά αεροβόλα όπως το Sharp Innova είχαν επίσης χρησιμοποιηθεί, αλλά δεν ήταν πολύ δημοφιλή λόγο του κόπου που απαιτούνταν για να γεμίσει το όπλο.

Η αποστασιομέτρηση γινόταν εμπειρικά με το μάτι και οι σκοπευτές με τον καιρό έγιναν άριστοι εκτιμητές των αποστάσεων. Παράλληλα χρησιμοποιούνταν και σκοπευτικές οφθαλμίδες αλλά η μέγιστη μεγένθυνση ήταν το 9Χ.Στις αρχές αυτού του αγωνίσματος δεν ήταν ασύνηθες ο σκοπευτής να μπορεί να ρίξει στους στόχους όσες φορές θέλει πριν την έναρξη του αγώνα,με αποτέλεσμα να μπορεί να μάθει τις ακριβείς αποστάσεις και την διόρθωση που θα πρέπει να κάνει για τον άνεμο και να καλυτερεύσει το αποτέλεσμά του.

Το 1984 συστάθηκε το βρετανικό συμβούλιο του Field Target με σκοπό την προώθηση του συγκεκριμένου αγωνίσματος,και την εδραίωση βασικών κανόνων ασφαλείας και διεξαγωγής των αγώνων.

Σήμερα οι σιλουέτες διατηρούν το σχήμα τους,η μέγιστη διάμετρος του κύκλου όμως ειναι 45χιλ.Ένα συνήθες πεδίο αγώνα αποτελείται από 30-50 στόχους που είναι τυχαία τοποθετημένοι μεταξύ 7 και 50 μέτρων. Επιτρέπεται μόνο μία βολή/στόχο, με 1 πόντο συγκομιδή για κάθε στόχο που έπεσε.Οι συμμετέχοντες μπορούν να βάλουν στους στόχους του αγώνα μόνο μία φορά για κάθε στόχο και αυτό μόνο μετά την έναρξη του αγώνα.

Το μυστικό σε αυτό το αγώνισμα είναι η σωστή εκτίμηση της απόστασης κάθε στόχου, καθώς και των καιρικών συνθηκών που μπορούν εύκολα να βγάλουν ένα ελαφρύ και σχετικά αργό βλήμα αεροβόλου από το την πορεία του.

Το Field target είναι ένα ασφαλές αγώνισμα ακριβείας ανοιχτού χώρου, το οποίο μπορεί να παιχθεί απ όλη την οικογένεια. Είναι ένα αγώνισμα σκοποβολής στο οποίο βάλλονται μεταλλικοί στόχοι και και ποτέ ζωντανά ζώα.Σαν αγώνισμα ξεκίνησε στην Μεγάλη Βρετανία και εξήχθηκε σε Ευρώπη και Αμερική, όπου κάθε χώρα τρέχει το ετήσιό της πρωτάθλημα, στο οποίο συναγωνίζονται σκοπευτές ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου. Στην Ελλάδα αναγνωρίσθηκε ως αγώνισμα σκοποβολής στις 22 Φεβρουαρίου 2014 από την ΣΚ.Ο.Ε.

Τον νόμο περι όπλων μπορείτε να τον διαβάσετε στο παρακάτω link www.elinyae.gr/el/lib_file_upload/a147_93.1132660937294.pdf

Η τήρηση των κανόνων ασφαλείας όσον αφορά την χρήση των όπλων είναι υποχρέωση όλων. Η σκοποβολή είναι από τα πιο ασφαλή αθλήματα.Ο λόγος είναι ότι υπάρχουν κανόνες ασφαλείας οι οποίοι επιβάλλεται να τηρούντε, όπως και να υπάρχει επιτήρηση ως προς την τήρησή τους κάθε ώρα και στιγμή.

Οι δύο θεμελιώδης κανόνες ασφαλείας ειναι οι εξείς::

• Ποτέ μην στρέφεις ένα όπλο σε κάποιον τον οποίο δεν έχεις σκοπό να πυροβολήσεις!
• Χειρίσου ένα όπλο πάντα σαν να είναι γεμάτο!

Χειρισμός των όπλων

• Όταν βγάζεις έξω το όπλο σου έλεγξε ότι είναι άδειο και ότι δεν είναι οπλισμένο
• Δες και δείξε ότι το όπλο σου είναι αδειο και ότι δεν είναι οπλισμένο πριν το δώσεις σε κάποιον άλλο
• Πριν τοποθετήσεις το όπλο σου στη θήκη έλεγξε ότι είναι άδειο και ότι δεν είναι οπλισμένο. Ποτε μην αποθηκεύεις ένα όπλο το οποίο είναι γεμάτο
• Όταν σου δίνεται όπλο αλλου σκοπευτή πρώτα απ' όλα έλεγξε ότι είναι άδειο και ότι δεν είναι οπλισμένο.Εάν δεν ξέρεις πως να το κάνεις ρώτα τον ιδιοκτήτη του όπλου
• Ποτέ μην παίρνεις ένα όπλο εάν δεν ρωτήσεις πρώτα τον ιδιοκτήτη
• Είναι καλύτερα να ελέγχουμε ότι ένα όπλο είναι άδειο 100 φορες συχνότερα διότι μία φορά λάθους είναι αρκετή.

Λειτουργώντας με το όπλο

• Κράτα το όπλο στραμμένο στο πεδίο βολής όταν το χρησιμοποιείς
• Γέμισε το όπλο πάντα στραμμένο προς το πεδίο
• Εάν χρησιμοποιείς όπλο ελατηρίου σπαστής κάνης ή με μοχλό όπλισης κάτω από την κάνη ο οποίος θα μπορούσε να σου πίασει τα δάχτυλα, κράτα γερά την κάνη/τον μοχλό με το άλλο χέρι όσο γεμίζεις το όπλο

Μετακίνηση με τα όπλα

• Ποτέ να μην κινήσε με γεμάτο όπλο από τον ένα διάδρομο στον άλλο
• Όταν κινήσε από τον ένα διάδρομο στον άλλο άνοιξε το κλείστρο και βγάλε τον γεμιστήρα εάν υπάρχει από το όπλο
• Όταν μεταφέρεις ένα όπλο δεν πρέπει να είναι οπλισμένο, το κλείστρο πρέπει να είναι ανοιχτό, ο γεμιστήρας εκτός όπλου και η κάνη στραμμένη προς τα επάνω
• Άφησε το όπλο σου στην βαλίτσα όταν δεν το χρησιμοποιείς

Εντολές πεδίου

• Εάν ακούσεις ένα σφυριγμα από την σφυρίχτρα ή την εντολή Παύση Βολής/STOP σταμάτα αμέσως
• Να συμμορφώνεσαι άμεσα με τις εντολές και τις οδηγείες των υπευθήνων του πεδίου
• Ποτέ μην περνάς την γραμμή βολής χωρίς την άδεια ενώς εκ των υπευθήνων του πεδίου

Γενικά

• Μην επαναπάυεσαι στις ασφάλειες των όπλων
• Μην αποσπάτε την προσοχή όσων εκείνη τη στιγμή ρίχνουν διότι μπορεί να τρομάξουν και να στρέψουν το όπλο σε λάθος κατεύθυνση
• Τηρείστε όλους τους κανόνες ασφαλείας κατα τη διάρκεια μιας ξηρής βολής

Πολλά από τα σύγχρονα τυφέκια χρησιμοποιούν συμπιεσμένο αέρα για να κινήσουν το βλήμα. Αυτό προσφέρει άνεση και βολές δίχως κόπο αλλά ποτέ δεν πρέπει να υποτιμούμε το μέγεθος της ενέργειας που είναι αποθηκευμένο μέσα σ' έναν κύλινδρο υψηλής πίεσης. Ένας κύλινδρος με αέρα σε υψηλή πίεση ειναι μια εν δυνάμη βόμβα εάν δεν τον χειριστούμε σωστά.

• Αποθηκεύστε τις καταδυτικές φυάλες μακριά από πηγές θερμότητας
• Αποφύγετε τα γυνατά χτυπήματα στις φυάλες όπως και στα συστήματα πλήρωσης
• Μην χρησιμοποιείτε φυάλες ή συστήματα πλήρωσεις που φαίνονται τραυματισμένα
• Πάντα ελέγχετε την πίεση πλήρωσης σε άγνωστες φυάλες
• Εξακριβώστε ότι οι φυάλες σας είναι εντός των χρονικών ορίων των υδροστατικών τεστ
• Όταν σφίγγετε τα συστήματα πλήρωσης μην χρησιμοποιείτε υπερβολική δύναμη, συνήθως το σφίξιμο με το χέρι είναι αρκετό
• Όταν γεμίζετε το αεροβόλο σας με αέρα ποτέ να μην κάθεστε μπροστά στην φυάλη και κυρίως το μανόμετρο
• Να ελεγχετε πάντα τις φυάλες πλήρωσεις και των σωλήνων υψηλής πίεσης όταν γεμίζετε το όπλο
• Πάντα γεμίζετε το όπλο σας αργά, ποτέ μην το γεμίζετε απότομα
• Αποφύγετε την επαφή του δέρματος με τον αέρα υψηλής πίεσης
• Αποφεύγετε τα λάδια και τα γράσα μέσα σε κλειστά συστήματα υψηλής πίεσης

Εξαιτίας της κίνησης που δημιουργείται κατά την αναπνοή είναι αδύνατο να εκτελέσουμε βολή ακριβείας δίχως να <<κρατήσουμε>> την αναπνοή μας. Ωστόσο όμως, καθώς η αναπνοή μας έχει διακοπεί οι λειτουργείες του σώματός μας αρχίζουν και δυσχεραίνουν αφού η υποξία αρχίζει να παίρνει τη θέση της. Πρώτα απ' όλα αρχίζουν να υπολειτουργούν τα μάτια μετά ακολουθούν οι μύες και λιγο αργότερα έρχεται το συναίσθημα της ασφυξίας που μας αποσπά την προσοχή.Κανένα από τα προηγούμενα δεν συμβάλει θετικά στην εκτέλεση μίας βολής ακριβείας. Τα συμπτώματα της εποξίας μπορούν να αποφευχθούν εάν η αναπνοή διακόπτεται για πολυ μικρά χρονικά διαστήματα. Αυτό είναι κάπου στα 10 δεύτερα κατά την εκπνοή και λίγο παραπάνω κατά την εισπνοή. Κατά την εισπνοή οι μεις του στήθους τεντώνουν και σφίγγουν, ενώ χαλαρώνουν κατά την εκπνοή. Εφόσον επιθυμούμε την μυική χαλαρώτητα καθώς εκτελούμε μία βολή επιλέγουμε να διακόψουμε τον κύκλο της αναπνοής μας κατά την εκπνοή μας. Το παρακάτω διάγραμμα μας δείχνει ένα τυπικό κύκλο αναπνοής.

V0 - Είναι το κατώτατο σημείο ενός κανονικού κύκλου αναπνοής. Μέσα στα πνευμόνια μας υπάρχει αέρας, μπορούμε δλδ να εκπνεύσουμε περισσότερο-αλλά δεν το κάνουμε.
V1 - Είναι το ανώτατο σημείο κανονικού κύκλου αναπνοής. Σε αυτό το σημείο είναι δυνατόν να ειπνεύσουμε περισσότερο.

Ο σκοπευτής παίρνει μια μακρύτερη και βαθύτερη αναπνοή η οποία γεμίζει το αίμα με οξυγόνο, μετά μία κανονική εκπνοή και αφήνει να βγει τόσος αέρας μέχρις ότου το στήθος να έχει το ελάχιστο σφίξημο , έπειτα η αναπνοή διακόπτεται για περίπου 10 δεύτερα μέχρις ότου κάνει τη βολή και ακολουθήσει το follow through. Το ακριβές σημείο της παύσης, τον αριθμό των αναπνοών και το <<βάθος>> τους είναι σχετικό και μοναδικό για κάθε σκοπευτή. Το σημαντικό είναι να μην παρατείνεται η παύση της αναπνοής περα από τα 10 δευτερόλεπτα. Προτιμάται να γίνεται η βολή και μετά το follow through σε μικρότερο χρόνο δλδ μέχρι τα 4-6 δεύτερα. Αυτό μπορεί να γίνει σε ιδανικές συνθήκες αλλά σε κακό καιρο μπορεί να διαρκέσει περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση πάντως εάν η βολή δεν γίνει σε αυτό το διάστημα μάθε να ακυρώνεις την όλη διαδικασία, πάρε μερικές αναπνοές για να οξυγονωθεί το αίμα και επανέλαβε την διαδικασία από την αρχή.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι τα παραπάνω δεν αφορούν πλήρη εκπνοή.Η εξαναγκαστική πλήρης εκπνοή είναι μία κατάσταση κατά την οποία οι μυς του στήθους σφίγγουν όπως ακριβώς και με την πλήρη εισπνοή. Αλλά υπάρχει ένα σημείο περίπου στα 3/4 πλήρωσης των πνευμόνων με αέρα, που δεν υπάρχει ένταση στο στήθος. Το σημείο αυτό το αναγνωρίζουμε όταν παρατηρούμε πως χρειαζεται η ίδια δυναμη για περισσότερη εισπνοή και εκπνοή. Αυτό είναι ότι καλύτερο για την σκόπευση, είναι η πιο ήρεμη κατάσταση που μπορεί να βρεθεί το σώμα μας. Σε αυτό το σημείο της εκπνοής τίποτα δεν το κάνουμε δια της βίας ή το εξαναγκάζουμε να γίνει, απλά εκπνέουμε όσο πιο φυσικά γίνεται. Το γεγονός ότι αναπνέουμε δεν είναι απαραίτητα εχθρός της σκόπευσης, η αναπνοή μπορει να γίνει σύμμαχός μας αρκεί να ξέρουμε πως να την χειριστούμε. (Δες Κεφ 5.3)

Το Φυσικό Σημείο Σκόπευσης είναι κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό στην σκόπευση. Είναι το σημείο στο οποίο το σώμα σκοπεύει από μόνο του, φυσικά, όταν παίρνουμε θέση για βολή. Το να βρούμε αυτό το σημείο είναι εύκολο, απλά καθόμαστε κάτω, κλείνουμε τα μάτια μας και χαλαρώνουμε τους αχρείαστα σφυγμένους μυς. Μετά ανοίγουμε τα μάτια μας και ελέγχουμε που <<κοιτάζει>> το όπλο μας: Αυτό είναι το φυσικό σημείο σκόπευσης η αλλιώς ΦΣΣ.

Η χρήση του είναι πολύ σημαντική διότι το να σκοπεύουμε προς το ΦΣΣ απαιτεί την ελάχιστη μυική προσπάθεια, με αποτέλεσμα τα σκοπευτικά λάθη να μειώνονται δραματικά, μ άλλα λόγια βάλλεις εκεί που βλέπεις. Η εξήγηση είναι απλή: εάν ο στόχος δεν βρίσκεται στο ΦΣΣ, τότε θα πρέπει να προσαρμόσουμε την στάση του σώματός μας καταβάλλοντας μυική προσπάθεια. Δεν είναι αδύνατο. Μπορούμε να σκοπεύσουμε οπουδήποτε, αλλά θα χρειαστεί να προσθέσουμε αχρείαστο σφίξιμο στους μυς, το τυφέκιο δεν θα στηρίζεται κατάλληλα, καθώς θα αρχίσουμε να επικεντρονώμαστε στην βολη το σώμα μας θα αρχίσει να χαλαρώνει και να γυρνάει στην κατεύθυνση του ΦΣΣ - και θα αστοχήσουμε. Εάν όμως όλο μας το σώμα σκοπεύει σωστά προς τον στόχο, είναι πολύ πιο εύκολο να μείνουμε πάνω σ αυτόν καθώς βάλλουμε και η βολή μας θα έχει μεγαλύτερη ακρίβεια.

Πολλοί σκοπευτές FT συνηθίζουν να κατεβάζουν την μεγένθυνση στο ελάχιστο πριν ξεκινήσουν να κάνουν αποστασιομέτρηση και ο λόγος είναι να βρούν πιο εύκολα τον στόχο. Μπορεί να κερδίσουμε χρόνο έτσι αλλά υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες η στάση την οποία τελικά θα πάρουμε πριν την βολή να είναι λάθος και ο στόχος να μην είναι ευθυγραμμισμένος με το ΦΣΣ. Το να καθόμαστε στον βατήρα χρειάζεται επίσης προπόνηση: Το ιδανικό είναι, ακόμα και με την μεγένθυνση στο 50x αρχικά κοιτάμε που είναι ο στόχος, καθόμαστε κάτω, κοιτάμε μέσα στο σκοπευτικό μας και εκεί θα πρέπει ήδη να βλέπουμε τον στόχο. Ακόμα και αν το σταυρόνημά μας δεν είναι ακριβώς στο κέντρο του kill zone, η σιλουέτα θα πρέπει να είναι εμφανής και να μην χρειάζεται να την ψάξουμε.

Αν λοιπόν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι στην στάση μας, αυτό δεν είναι ο ώμος ή το χέρι μας που θα πρέπει να επανατοποθετηθούν σωστά με σκοπό να φέρουμε το σταυρόνημα στο στόχο, αλλά τα μέλη του σώματός μας που βρίσκονται πιο κοντά στο έδαφος, (πέλμα, γόνατο, γλουτοί). Η εξήγηση είναι απλή: Εάν επανατοποθετήσουμε το τυφέκιο κουνώντας και στηρίζοντάς το μόνο με το χέρι μας, τότε θα υπάρχουν μόνο 6-8 κιλά βάρος που θα σκοπεύουν προς την σωστή κατεύθυνση, αυτά τα κιλά μπορούν εύκολα να τραβηχθούν απο κάποιον μυ αρκετά εύκολα. Στην περίπτωση όμως που στρέψουμε όλο μας το σώμα προς τον στόχο, το ΦΣΣ των 60-100 κιλών που θα κοιτάει προς την σωστή κατεύθυνση δεν θα μπορέσει να μετακινηθεί τόσο εύκολα.

Στις παρακάτω ενότητες οι στάσεις σκόπευσης που περιγράφονται λεπτομερώς απορρέουν απο την αξής αρχή: Όλο το σώμα θα πρέπει να κοιτάει προς την σωστή κατεύθυνση καταβάλλοντας την ελάχιστη μυική προσπάθεια και το μηδαμινό σφίξημο των μυών και κατά προτήμηση τα κόκκαλα πρέπει να καθοδηγούν το βάρος προς άλλα κόκκαλα. Όπου είναι δυνατόν οι μυς πρέπει να αφήνοντε ανενεργοί. Ως εκ τούτου, δεν παίζει ρόλο εάν έχουμε σηκωθεί νωρίς το πρωί και έχουμε ήδη κουραστεί μετά από 3-4 ωρες οδήγησης όταν στο τέλος θα καθήσουμε και θα ρίξουμε, διότι είναι εγγυημένο ότι θα στηρίξουμε το τυφέκιό μας μόνο σκλετικά και όχι με τους μυς μας. Αυτός ο τρόπος υποστήριξης του τυφεκίου διαφέρει ελάχιστα από την σταθερότητα που προσφέρει το τραπέζι που κάνουμε το μηδενισμό μας.

Την αναπνοή καλό θα ήταν να την βγάλουμε εξολοκλήρου εκτός από την στιγμή της βολής αλλά αυτο μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα.Δεν ρίχνουμε σε κλειστό χώρο με αποστειρωμένες συνθήκες, ένα ξαφνικό φύσημα του ανέμου μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή, οτιδήποτε μπορεί να περάσει μπροστά από το σκοπευτικό μας και εκεί που όλα πάνε καλά να μας αποσπάσει την προσοχή. Είναι καλό να προσπαθήσουμε να μην αποφύγουμε εντελώς την αναπνοή αλλά να τη χρησιμοποιήσουμε προς όφελός μας. Το να εκπνέυσουμε αργά και σταθερά μπορεί να μας βοηθήσει στην ακριβή αλλαγή της στάσης του άνω κορμου δίχως να δώσουμε ένταση στους μυς του σώματός μας και έτσι η στάση του τυφεκίου θα αλλάξει ομαλά.

Η προσέγγιση του στόχου γίνεται συνήθως προς την κατεύθυνση που το βάρος του τυφεκίου θέλει να γίνει(στην όρθια στάση από πάνω προς τα κάτω), αντίστοιχα, εκεί που τοποθετούμε το περισσότερο βάρος (κατω-πανω, καθιστοί και γονυπετείς).Σε κάθε περίπτωση η έμφαση δίνεται στο χαλάρωμα των μυών και όχι στο σφιξημό τους σαν τρόπο με τον οποίο θα κατευθυνθεί το τυφέκιο προς το στόχο.

Η Αναπνοή μπορεί να μας βοηθήσει σ αυτό πολύ δραστικά. Καθώς καθόμαστε, μπορούμε απλά να την χρησιμοποιήσουμε για να μας σηκώσει το όπλο προς το στόχο. Κατά την εισπνοή μπορούμε να χαλαρώσουμε ελάχιστα την στάση μας για να αποφύγουμε την βύθηση της κάνης και να διατηρείσουμε το σταυρόνημα πάνω στο στόχο. Κατά την εκπνοή επιτρέπουμε στην αναπνοή μας να σηκώσει την κάνη ελάχιστα. Μια ακόμα εκπνοή αυτη τη φορά καλή και η κάνη έχει σηκωθεί πλήρως. Το αποτέλεσμα είναι η πλήρης ελεγχόμενη κίνηση του ΦΣΣ με τους μυς του κορμού μας πλήρως χαλαρούς καθώς αναπνέουμε εντελώς φυσικά.

Στο FT η βαθμολογία είναι δυαδική, πρακτικά αυτό σημαίνει ή όλα ή τίποτα. Είναι σαν να λέμε ότι οι σκοπευτές ολυμπιακών αγωνισμάτων έχουν 8 ομόκεντρους κύκλους στο στόχο τους και όλες οι βολές εντός των κύκλων αξίζουν την μέγιστη βαθμολογία και όλες οι υπόλοιπες βαθμολογούντε σαν άστοχες δλδ με 0. Και αυτή είναι η βασική διαφορά! Πρέπει να κάνουμε προσπάθεια για να εκτελέσουμε την καλύτερη δυνατή βολή, αλλα η καλύτερη δυνατή βολή θα μετρηση μόνον εάν μπεί στο kill zone. Είναι προτιμότερο να βάλλουμε στην άκρη του kill zone απ' οτι να σκοπεύσουμε ακριβώς στο κέντρο καταβάλλοντας μεγαλύτερη προσπάθεια, να σφίξουμε κάποιον μυ χωρίς να το καταλλάβουμε και τελικά το βλήμα να καταλλήξει εκτός kill zone.

Κάθε πτώση του στόχου βαθμολογείται με έναν πόντο και κάθε αστοχία με μηδέν. Όταν σκοπεύουμε λόγο ανέμου εκατοστά εκτός του kill zone δεν παίζει πραγματικά μεγάλο ρόλο εάν το σταυρόνημά μας είναι ελάχιστα εκτός της ιδανικής θέσης. Αυτό πάλι δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να σκοπεύσουμε προσεκτικά πριν εκτελέσουμε την βολή, αλλά δεν πρέπει ποτέ να περιμένουμε το σταυρόνημά μας να παραμένει ακίνητο στο κέντρο του kill zone ενός στόχου στα 50 μέτρα. Στην τελική δεν χρειάζεται κιόλας: Εάν το σταυρόνημά μας κινείται μέσα σ ένα κύκλο 5-10 χιλ., και με όλους τους παράγοντες μίας καλής βολής να λαμβάνουν μέρος(follow through, ακριβής αποστασιομέτρηση, ακριβής εκτίμηση του ανέμου, τέλειο στήσιμο του τυφεκίου, κλπ.) είναι σιγουρη η πτώση του στόχου. Αλλά εάν θελήσουμε να κάνουμε μία βολή απόλυτης ακρίβειας, πάνω στην προσπάθειά μας να την επιτύχουμε, είναι σχεδόν σίγουρο ότι η προσπάθειά μας αυτή θα επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα και το βλήμα θα καταλήξει αρκετα χιλιοστά εκτός του kill zone.

Η σκόπευση και όλη η διαδικασία της βολής δεν τελειώνει με το τράβηγμα της σκανδάλης. Η διαδικασία της διατήρησης της σκόπευσης κατά την διάρκεια που το βλήμα ταξιδεύει μέσα στην κάνη και αφού έχει βγεί από αυτή μέχρι και την στιγμή που θα φτάσει στον στόχο, την ονομάζουμε follow through ή αλλιώς ακολούθημα της βολής.

Το Follow through είναι ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα στην σκοποβολή με αεροβόλα, διότη η διαδικασία της βολής στα αεροβόλα είναι αρκετά αργή. Απαιτείται χρόνος για να πάρει μέρος η βολή αφού απελευθερώσουμε την σκανδάλη. Σε ένα τυφέκιο PCP η σκανδάλη απελευθερώνει τη σφύρα,αυτή με την σειρά της κινείται προς τα εμπρός για να ανοίξει την βαλβίδα, απελευθερώνεται ο αέρας που επιταχύνει το βήμα μέσα στην κάνη μέχρι την στιγμή που το τελευταίο θα βγεί από αυτήν και μόνο τότε το βλήμα είναι ανεξάρτητο απο την επιρροή του τυφεκίου και του σκοπευτή. Κατά την διάρκεια της περιόδου αυτής εάν η σκόπευση διαταραχθεί θα έχουμε σαν αποτέλεσμα μία κακή βολή.

Υπάρχουν κάποιοι φυσιολογικοί λόγοι για να κάνουμε follow through. Όταν βλέπουμε την σωστή εικόνα των σκοπευτικών μας πάνω στον στόχο, τραβάμε την σκανδάλη αλλά το δάχτυλό μας δες εκτελεί την εντολή ακαριαία. Μία καθηστέρηση 1/10 του δευτερολέπτου, που είναι ίση με το χρόνο αντίδρασής μας, λαμβάνει μέρος μέχρι να κινηθεί το δάχτυλό μας. Κατά την περίοδο αυτη η σκόπευση πρέπει να διατηρηθεί.

Επίσης η διαδικασία της βολής απαιτεί κάποιο χρόνο (5-12 ms) αλλά αυτό είναι μόνο κλάσμα του χρόνου της ανθρώπινης αντίδρασης (που είναι 75-200 ms). Ένα λεπτομερές άρθρο σχετικό με το lock-time και τον χρόνο της ανθρώπινης αντίδρασης μπορεί να διαβαστεί εδώ:
http://www.szottesfold.co.uk/2012/02/lock-time-test-results.html
Τι σημαίνουν όλα αυτά για εμάς; Ξέρω ότι όλα αυτά τα τεστ εκπροσωπούν μόνο τον χρόνο της δικής μου αντίδρασης(Andras Fekete-Moro) αλλά υπάρχουν νεότεροι και γηραιότεροι σκοπευτες στο προσκήνιο οπότε μπορούμε να πάρουμε τα δικά μου αποτελεσματα σαν μέσο όρο και να καταλήξουν σε κάποια γενικά συμπεράσματα:

• Τα τυφέκια βάλλουν πολύ πιο γρήγορα απ' όσο νομίζουμε
• Εμείς βάλλουμε πολύ πιο αργά απ' όσο νομίζουμε

Το σημαντικότερο είναι ότι μεταξύ της στιγμής που ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι βάλλουμε και της στιγμής που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βάλλουμε διαμεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα μεγέθους 120 ms, το οποίο είναι 20 φορές περισσότερο από το lock-time ενός μέσου τυφεκίου. Εδώ προτείνοντε δύο λύσεις:

• Τεράστιες προσπάθειες για να μειωθεί το lock time κατά 1-2 ms κάτι το οποίο δεν είναι και πολύ αποτελεσματικό
• Ακολουθούμε την βολή, πράγμα που αποδεικνύεται απείρος αποτελεσματικό

Επίσης, συγκρατείται στην θέση του με κάποια μυική προσπάθεια η οποία πρέπει να παραμείνει ίδια μέχρι και την στιγμή που το βλήμα θα αφήσει την κάνη. Δίχως follow through υπάρχει περίπτωση οι μυς που κρατάνε το τυφέκιο στην θέση του να χαλαρώσουνε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου νωρίτερα, πριν το βλήμα βγει από την κάνη, να κουνηθεί το τυφέκιο και να έχουμε σαν αποτέλεσμα μια κακή βολή.

Το καλό follow through μπορεί να επιτευχθεί διατηρώντας την σκόπευση για ένα περίπου δευτερόλεπτο απο την στιγμή που έχουμε τραβήξει την σκανδάλη. Αυτός ο χρόνος είναι υπέρ αρκετός για να επιτρέψουμε το βλήμα να αφήσει την κάνη. Κάποιο σκοπευτές αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε αυτή τη διαδικασία έως και 3 δεύτερα. Φαίνεται καλό αλλά στην πραγματικότητα είναι χάσιμο ενέργειας.

Το σημαντικότερο, προσέχουμε πάντα να ακολουθούμε την βολή μας! Καλύτερα να είναι 1 δευτερόλεπτο περισσότερο απότι 1/10 του δευτ. λιγότερο από το απαιτούμενο... Αυτό το ένα δευτερόλεπτο σ' ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον, μαζί με το άγχος που μπορεί να μας καταβάλλει μπορεί να μειωθεί τόσο πολύ που το βλήμα να μην έχει προλάβει να εξέλθει της κάνης. Είναι ασφαλέστερο να βάλουμε 2 δεύτερα στην προπονητική μας ρουτίνα: Βολή- ένα - δύο - κατέβασμα του τυφεκίου. Ή μπορούμε να συνδυάσουμε το πέρας του follow through με το αποτέλεσμα της βολής μας: κατεβάζουμε το τυκέκιο μόνο όταν δούμε τον στόχο να πέφτει ακούγοντας τον χαρακτηριστικό ήχο της πτώσης. Ακόμα και αν αστοχίσουμε το ακολούθημα της βολής μπορεί να μας δώσει πολύ χρήσιμες πληροφορίες. Για παράδειγμα, μπορεί απλά να εκτελέσαμε μία κακή βολή - ή η βολή μας να ήταν τέλεια αλλά να κάναμε λάθος εκτίμηση του ανέμου. Το Follow through μπορεί να εξασκηθεί αποτελεσματικά με ένα αεροβόλο ελατηρίου. Εδώ υπάρχει μία πιο αργή διαδικασία ολοκλήρωσης της βολής καθώς και η κίνηση του όπλου είναι μεγαλύτερη, έτσι λοιπόν κάθε λάθος κατα τη διάρκει του follow through εμφανίζεται μεγενθυμένο (γι αυτό και είναι δυσκολότερο να ρίξουμε με αεροβόλα ελατηρίου).

Το άλλο κομμάτι του follow through είναι ψυχολογικής φύσεως. Είναι ανεπαρκές το να κρατάμε το τυφέκιο στην θέση του μόνο με τους μυς μας έως ότου πραγματοποιηθεί η βολή. Η αυτοσυγκέντρωση μας στην εκτέλεση της βολής πρέπει να συνεχιστεί εάν θέλουμε όλα τα οφέλη να αποκτηθούν. Διατηρώντας την προσοχή μας στην κίνηση της κάνης κατα την διάρκεια του τραβήγματος μπορεί να μας δώσει πολύτιμες πληροφορίες για την ποιότητα της βολής. Αυτο ορολογικά ονομάζεται 'calling the shot' η αλλίως κάλεσμα/εκτέλεση της βολής και δίνει πληροφορίες πάνω στην τεχνική που πρέπει να χρησιμοποιηθεί για τις μετέπειτα βολές. Είναι πολύ χρήσιμο όταν αποφασίζουμε να κάνουμε μικρές διορθώσεις ή διαφοροποιήσεις καθώς αυτές θα βασίζονται σε πληροφορίες από τις βολές που εκτελέσαμε σαν τεχνικά σωστές.

Ανεξάρτητα από το είδος της σκανδάλης, τον τρόπο λειτουργείας τηε και τον τρόπο που την ελέγχουμε, το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, την στιγμή που απελευθερώνουμε την σκανδάλη να μην κουνηθεί το όπλο από το σημείο σκόπευσης. Κάθε είδος σκανδάλης που επιφέρει αυτό το αποτέλεσμα κατ επανάληψη ειναι αποδεκτό.

Όλες οι σκανδάλες πρέπει να είναι:

• Συνέπεια - εάν το σημείο απελευθέρωσης και η πίεση που καταβάλλουμε στην σκανδάλη δεν είναι ίδια σε κάθε βολή ο σωστός έλεγχός της και η ακριβής απελευθέρωσή της είναι αδύνατη.
• Αξιοπιστία - όχι μόνο για να διασφαλίσει την καλή λειτουργεία αλλά και για λόγους ασφαλείας.
• Απαλή λειτουργεία.
• Να μπορεί να λειτουργήσει με σχετικά μικρές πιέσεις.

Είναι επιθυμητό να είναι:

• Ρυθμιζόμενες ως προς το βάρος.
• Ρυθμιζόμενες ως προς το σημείο τοποθέτησης του παπουτσιού.
• Εύκολες στην ρύθμιση.

Αν και υπάρχουν 4 κύριοι τύποι σκανδαλών, μόνο 2 είναι κυρίως αποδεκτές στο Field Target. Αυτές είναι του ενός και των δύο σταδίων.

Ενός Σταδίου - Αυτός ο τύπος σκανδάλης, δεν έχει ελεύθερη κίνηση πριν την απελευθέρωση. Αυτό σημαίνει ότι το σημείο επαφής των λεπίδων πρέπει να είναι στο ελάχιστο δυνατό, οι λεπίδες να έχουν την κατάλληλη κλίση και να είναι σωστά λειασμένες ούτος ώστε το <<σύρσιμο>> που θα νιώσουμε όταν τραβάμε την σκανδάλη να είναι σε αποδεκτά επίπεδα. Αυτό με την σειρά του μας λέει ότι οι σκανδάλες αυτού του τύπου έχουν σχεδιαστεί με μεγαλύτερο βάρος σκανδάλης από τις σκανδάλες δυό σταδίων.

Δύο σταδίων - Αυτός ο τύπος έχει ένα στάδιο ελεύθερης κίνησης πριν να αισθανθούμε την μεγαλύτερη πίεση του δεύτερου σταδίου που θα απελευθερώσει την σκανδάλη. Οι σκανδάλες δύο σταδίων έχουν βαθειά εμπλοκή των λεπίδων, η οποία απαλείφεται καθώς τραβάμε το πρώτο στάδιο. Εξαιτίας αυτού οι σκανδάλες αυτές είναι ασφαλέστερες όσον αφορά τους αθέμιτους πυροβολισμούς. Οστόσο η πλειοψηφία των σκανδαλών αυτών είναι ενός σταδίου με την ελεύθερη κίνηση να έχει ενσωματωθεί στο παπούτσι της σκανδάλης.

Θα μπορούσε να υποθεί ότι το επιθυμιτό βάρος της σκανδάλης είναι αυτό που κατά την απελευθέρωσή της δεν θα προκαλέσει κίνηση στο τυφέκιο, όσο ελεφρύτερη τόσο το καλύτερο αφού δεν μας ωθεί να βάλουμε μεγλύτερες δυνάμεις στο τυφέκιο. Ουτοσώστε αυτό δεν είναι το μόνο απαιτούμενο. Το σημείο που δεν πρέπει να περάσουμε σχετικά με το βάρος της σκανδάλης είναι το σημείο το οποίο ο σκοπευτής έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί το στάδιο της απελευθέρωσης της και ο στιγμιαίος έλεγχος του σημείου που βάλλει το όπλο - όχι μόνο στην προπόνηση αλλά και στην πίεση που θα τον καταβάλλει σ έναν αγώνα. Για τον λόγο αυτό οι σκανδάλες στα τυφέκια FT σπάνια ρυθμίζονται στο ελάχιστο βάρος. Το βάρος περίπου80-100 grams είναι ελαφρύ αρκετά ώστε να μην διαταράξει την διαδικασία της βολής αλλά και αρκετό για να δώσει την απαραίτητη αίσθηση στον σκοπευτή.Με πειραματισμούς θα βρόυμε το ιδανικό βάρος για την σκανδάλη μας. Τα πιο φθηνά τυφέκια μπορεί και να μην έχουν ρυθμιζόμενες σκανδάλες. Αυτές συνηθίζεται να έχουν προρυθμιστεί σε μεγάλα βάρη και ο μόνος τρόπος για την ελάφρυνσή τους είναι να τις ρυθμίσει οπλουργός.

ΣΩΣΤΟ Η κίνηση του δακτύλου προς τα πίσω επάνω στην νοητή ευθεία του τυφεκίου	ΛΑΘΟΣ Το δάκτυλο τραβάει την άκρη της σκανδάλης	ΛΑΘΟΣ Το δάκτυλο κατά πολύ έχει αγκαλιάσει τη σκανδάλη

Το χέρι που θα τραβήξει την σκανδάλη πρέπει να τοποθετηθεί έτσι ώστε να επιτρέπει στο δάκτυλο να τραβήξει την σκανδάλη προς τα πίσω πάνω στον νοητό άξονα του τυφεκίου. Δεν πρέπει να υπάεχει καμία τάση για το δάκτυλο που θα τραβήξει την σκανδάλη (και κατ επέκταση τάση πάνω στο τυφέκιο) ούτε προς τα αριστερά ούτε προς τα δεξιά. Το χέρι πρέπει να τοποθετηθεί έτσι ώστε κατά την απελευθέρωση της σκανδάλης να μην λάβει μέρος κάποιο τράβηγμα προς τα πάνω η προς τα κάτω. Τα σύγχρονα αεροβόλα συνγθίζουν να έχουν πλήρως ρυθμιζόμενες λεπίδες σκανδαλών αλλά συμβουλεύεται να ρυθμίζονται μόνο καθύψος και κατά μήκος, η επιφάνεια του παπουτσιού πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο συμμετρική ώστε κατά την βολή να μην τραβάμε προς καμία κατεύθυνση. Με εξαίρεση τους σκοπευτές με πολύ κοντά δάκτυλα δεν πρέπει να γυρίζουμε το παπουτσάκι της σκανδάλης γύρω από τον κάθετο άξονα.

Η πίεση που ασκούμε στην λαβή του όπλου είναι θέμα της προσωπικής μας αρέσκειας. Μολονότι πολλά βιβλία με θέμα την σκοποβολή προτείνουν να ασκήσουμε την ίδια δύναμη που θα ασκούσαμε πάνω σ ένα σφυρί εάν επρόκειτο να καρφώσουμε ένα καρφί και ένα καλά εφαρμοσμένο πιάσημο υπάρχει μεγάλη πικοιλία στον τρόπο με τον οποίο πιάνουν την λαβή του όπλου οι κορυφαίοι σκοπευτές. Γενικά το πιάσημο της λαβής και το τράβηγμα της σκανδάλης πρέπει να γίνει με την ίδια δύναμη Οι μεις και οι τένοντες που κουνάνε το δάκτυλο λειτουργούν μαζί και πιο φυσικά εάν θα έπρεπε να διανέμουν την ίδια δύναμη σε όλα τα δάκτυλα και αν δεν υπάρχει διαφορά δύναμης από δάκτυλο σε δάκτυλο. Οστόσο ένας ή δύο γενικοί κανόνες λαμβάνουν μέρος:

• Το δεξί χέρι δεν στρέφει το όπλο προς τον στόχο.
• Το κράτημα της λαβής πρέπει να είναι σταθερό.
• Οι βαρύτερες σκανδάλες απαιτούν πιο καλό κράτημα της λαβής.
• Το κράτημα της λαβής σε αεροβόλα ελατηρίου γενικότερα είναι πιο ελαφρύ.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που περιγράφουν τους λόγους για την ομαλή αύξηση στην πίεση της σκανδάλης έως ότου το τυφέκιο βάλλει. Το κλασικό <<ζουλιξτε την σκανδάλη>> είναι μαλλόν το λιγότερο ακριβές. Κάτι τέτοιο δίνει την εντύπωση οτι η πίεση αυξάνεται σε όλο το χέρι ζουλόντας την λαβή και σαν αποτέλεσμα αυτού και την σκανδάλη. Στο σωστό τράβηγμα της σκανδάλης το μόνο μέρος που κινείται είναι το δάκτυλο που τραβάει την σκανδάλη, η σκόπευση παραμένει σταθερή και το όπλο βάλλει δίχως να του έχει μεταδωθεί καμία περαιτέρω κινηση. Ωστόσο υπάρχουν πολλές μέθοδοι που περγράφουν αυτήν την πράξη. Όλες οι μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθει από άριστους σκοπευτές κατά καιρούς. Οι γραφικές παραστάσεις παρακάτω περιγράφουν κάποιες μεθόδους αλλά στην πραγματικότητα ο σκοπευτης μπορεί να αναπτ΄θξει την δική του μέθοδο συνδιάζοντας δύο ή τρεις από τις παρακάτω μεθόδους.

Υπάρχουν αρκετά λάθη τα οποία λαμβάνουν μέρος κατά την απελευθέρωση της σκανδάλης:

• Σφαλιαρίζοντας την σκανδάλη - σε αυτήν την περίπτωση έχουμε μιά ραγδαία αύξηση της πίεσης που ασκείται στην σκανδάλη η οποία είναι ακόμα χειρότερη εάν το δάχτυλο αποκτάει επαφή με την σκανδάλη έχοντας ταχυτητα.
• Το τράβηγμα του πρώτου σταδίου αρκετά γρήγορα το χτύπημα του δέύτερου με δύναμη και η συνέχεια του ταβήγματος της σκανδάλης.
• Το τράβηγμα του πρώτου σταδίου και πριν το πάρσιμο όλης της διαδρομής την αύξηση της πίεσης που ασκούμε στην σκανδάλη λίγο πριν φτάσουμε στην έναρξη του δευτέρου σταδίου.

	Για μία σκανδάλη ενός σταδίου με καλό κράτημα της λαβής η σκόπευση μπορεί να διατηρηθεί και η πίεση να αυξηθεί έως ότου το τυφέκιο βάλλει.
	Εναλλακτικά, με μία λαβή μη σταθερή, η πίεση αυξάνεται σταδιακά, σταματώντας την αύξησή της καθώς το σκοπευτικό βγαίνει εκτός στόχου.
	Κάποιο σκοπευτές χρησιμοποιούν σκανδάλη ενός σταδίου αλλά ο δείκτης τους πάλλεται πάνω στην σκανδάλη πριν την ραγδαία αύξηση της πίεσης πάνω σε αυτή. Αυτό δουλεύει πάνω στην αρχή του ότι είναι ευκολότερο να ολοκληρώσεις μία κίνηση παρά να την αρχίσεις και αυτό μειώνει κατά πολύ τον χρόνο αντίδρασης στην απελευθέρωση

Στην περίπτωση των σκαωδαλών 2 σταδίων αυτές οι τεχνικές είναι σχεδόν ίδιες αλλά ξεκινούν από το το δεύτερο στάδιο καθώς και ότι ξεκινούν όχι από το μηδέν αλλά από το βάρος του πρώτου σταδίου. Αυτό σημαίνει ότι η σκανδάλη είναι πιο ασφαλής και ότι λιγότερες οι πιθανότητες να αποκτήσουμε κακιές συνήθειες.

	Για μία σκανδάλη δύο σταδίων και με ένα καλό κράτημα , το πρώτο στάδιο παίρνεται έντονα η σκόπευση επαναπροσδιορίζεται και η πίεση στην σκανδάλη αυξάνεται σταθερά έως ότου το βάλλει.
	Για μία σκανδάλη δύο σταδίων και με ένα όχι και τόσο σταθερό κράτημα, το πρώτο στάδιο παίρνεται έντονα μετά η πίεση αυξάνεται σταδιακά, σταματώντας την αύξηση της πίεσης καθώς το σκοπευτίκό βγαίναι εκτός στόχου.
	Αυτή η μέθοδος είναι παρόμοια με την μέθοδο που πάλλεται το δάκτυλο στην σκανδάλη αλλά εφαρμόζεται σε σκανδάλη δύο σταδίων. Αυτό απαιτεί έντονο τράβηγμα του πρώτου σταδίου και μετά το δάκτυλο πάλλεται πριν αυξήσει την πίεση ακαριαία στο δεύτερο στάδιο.

Η βολή πρέπει πάντα να γίνεται <<απρόσμενα>>, διότι κάτι τέτοιο μειώνει τις πιθανότητες να τραβήξουμε το τυφέκιο - αλλά θα πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί με αυτό, διότι θα καταλήξουμε να τραβάμε την σκανδάλη για αρκετά δευτερόλεπτα, περιμένοντας για την έκπληξη. Με την απαραίτητη εξάσκηση μπορούμε να κρατήσουμε την σκανδάλη στο 80-90% της απαιτούμενης δύναμης για την απελευθέρωσή της και την κατάλληλη στιγμή θα χρειαστεί να κάνουμε μία ελάχιστη κίνηση για να βάλλουμε, πράγμα το οποίο εξαιτίας της ελάχιστης διαδρομής μπορεί να είναι σχετικά γρηγορότερο σε σύγκριση με την κίνηση την οποία ξεκινάμε από το μηδέν.
Το τράβηγμα της σκανδάλης μπορεί να είναι μία γρήγορη κίνηση αλλά ποτέ δεν πρέπει να είναι απότομη και νευρική!

Τα περισσότερα τυφέκια στο Field Target έχουν σκανδάλες 2 σταδίων αλλά οι περισσότερες αγωνιστικές σκανδάλες έχουν ρύθιση για να γίνουν ενώς σταδίου. Για τους νέους στο αγώνισμα ωστόσο - κυρίως στην αρχή - συνήσταται να η χρήση σκανδάλης 2 σταδίων και βάρους 80-100g. Αυτό δίνει καλύτερη ασφάλεια, καθώς και το ότι η προένταση έχει ήδη δημιουργηθεί στο δάκτυλο το μόνο που μένει είναι να αυξηθεί η πίεση προς την σκανδάλη.

Μετά από κάποια χρόνια εξάσκησης και αφού γνωρίζουμε ακριβώς τι γίνεται κατα την διαδικασία της βολής, μπορούμε να αρχίσουμε τους πειραματισμούς - αλλα καλό είναι να κάνουμε μόνο μία αλλαγή κάθε φορά, να κάνουμε πολλές δοκιμαστικές βολές κατά την αλλαγή αυτη και να αναλύουμε τις εμπειρίες μας - με αποτέλεσμα να αναπτύξουμε μία σκανδάλη που τα χαρακτηριστικά της να απευθύνονται αποκλειστικά στα δικά μας θέλω.

Την πλειοψηφία των στόχων στο Field Target μπορούμε να τους βάλλουμε από ελεύθερη στάση, κάτι το οποίο όπως και το όνομά της δηλώνει σημαίνει ότι ο σκοπευτής είναι ελεύθερος να διαλέξει όποια στάση τον βολεύει. Αν και κάποιοι σκοπευτές βάλλουν επιτυχώς από διάφορες στάσεις βολής η στάση η οποία συνηθίζεται για το freestyle είναι η καθιστή στάση βολής. Αυτή η στάση ξεκίνησε να αναπτύσεται στις αρχές της δεκαρτίας του 80 και είναι ένα κράμα από καθιστές στάσεις που χρησιμοποιούνται σε άλλα αγωνίσματα, προσαρμοσμένη στις απαιτήσεις και τις ιδιαιτερότητες του αεροβόλου. Τα προτερήματα της στάσης αυτής είναι η σταθερότητα, η ευκολεία χρήσης της, είναι σχετικά άνετη και παρέχει επαρκή απόσταση από το έδαφος. Για παράδειγμα η στάση πρινιδόν είναι πιο σταθερή αλλά είναι δύσκολο να την πάρουμε εξαιτίας της μορφολογίας του εδάφους που δεν θα μας το επιτρέπει πάντα, δυσκολο να κάνουμε αποστασιομέτρηση απο αυτήν την στάση καθώς και να δούμε τους στόχους, γι αυτό λοιπόν δεν χρησιμοποιείται ευρεως.

Την στάση βολής αυτη την <<χτιζουμε>> και την υποστηρίζουμε ως εξής. Την πλειοψηφία του βάρους την παίρνει το σκοπευτικό μας μαξιλάρι το οποίο είναι αδιάβροχο και απο ανθεκτικό ύφασμα και είναι γεμισμένο με αφρώδες υλικό (όπως τα μπαλάκια αφρολέξ που γεμίζουμε τα πουφ) με μέγιστο ύψος 4 ιντσες-10εκ. Τα γόνατα σηκώνονται προς τα πάνω στο ύψος του στήθους και το τυφέκιο υποστηρίζεται κατά κάποιο τρόπο πάνω στο αριστερό γόνατο, και για την περίπτωση της φωτογραφείας από τον αριστερό αγκώνα. Η καλύτερη σταθερότητα επιτυγχάνεται εάν τα πέλματα είναι σε πλήρη επαφή με το έδαφος αλλά ευτό πρέπει να γίνεται με φυσικό τρόπο και όχι καταναγκασμό να έρθουν σε αυτή τη θέση. Η ρύμθιση του ύψους του μαξιλαριού βοηθάει σ αυτό. Το δεξί χέρι πιάνει την λαβή αλλά δεν δίνει καμία στρέψη στο τυφέκιο και το δεξί γόνατο υποστηρίζει τον δεξιό αγκώνα. Το αριστερό χέρι μπορεί να αναπαφθεί στον αριστερό πήχη ή οπουδίποτε αλλού είναι βολικό και θα ελαχιστοποιήσει την μυική ένταση. Η πλάτη επιτρέπεται να κάνει μία φυσική καμπύλη ουτοσοστε η ένταση στους σκελετικούς μυς να ελαχιστοποιηθεί.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι πολυπληθείς διαστάσεις και το μήκος των άκρων και του σώματος του καθενός μας επιδρούν στην εξωτερική εμφάνηση της στάσης αυτής, καθώς όλα είναι αλληλένδετα. Σε κάθε περίπτωση οι ώμοι πρέπει να κρατηθούν στο ίδιο κάθετο επίπεδο με την λεκάνη όταν κοιτάμε από πάνω προς τα κάτω. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί τότε θα έχουμε σαν αποτέλεσμα πλάγιες κινήσεις. Για την διευκόλυνσή μας είναι καλό να το κρατήσουμε αυτό σαν θεμέλιο και σημείο έναρξης όταν ξεκινάμε να χτίζουμε αυτήν την στάση στα μέτρα μας, για να εξασφαλίσουμε την σωστή εξέλιξή της.

Κατά την ανάπτυξη της καθιστής θέσης 2 διαφορετικές παραλλαγές της στάσης αυτής δημιουργήθηκαν. Και οι 2 στάσεις έχουν χρησημοποιηθεί από κορυφαίους σκοπευτές με εξίσου καλά αποτεέσματα και όντως πολλοι αλλάζουν μεταξύ των 2 αυτών παραλλαγών.

Σε αυτήν την παραλλαγή το σώμα κλίνει περισσότερο προς τα εμπρός και το βάρος του σώματος και του τυφεκίου μοιράζεται μεταξύ των γλουτών και των πελμάτων.

	Οι γλουτοί παίρνουν περίπου το 60% του βάρους ενώ τα πέλματα απο 20% το καθένα. Το κέντρο βάρους της όλης στάσης βρίσκεται προς τα εμπρός με κάποιο σωματικό βάρος να μεταδίδεται στα πέλματα μέσω των γονάτων.Ο κορμός, οι ώμοι και τα χέρια πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο χαλαρά προκειμένου να μην μεταδώσουν κάποια αχρείαστη δύναμη στο τυφέκιο.

Η παραλλαγή αυτή μοιάζει περισσότερο με την στάση γονυπετής ως προς την κατασκευή της και τον τρόπο κατανομής του βάρους.

Η πλειοψηφία του βάρους υποστηρίζεται απο τους γλουτούς (περίπου 80%). Η πλάτη επιτρέπεται να κάνει μία φυσική καμπύλη αλλά το σώμα δεν κλίνει προς τα εμπρός όπως στην προηγούμενη στάση. Το δεξί πόδι επιτρέπεται να πέσει σε μία φυσική στάση με το πέλμα να ακουμπάει το έδαφος με το πλαινό του μέρος αλλά έτσι μπορεί να υποστηρίξει πολύ λίγο βάρος και μάλλον καθόλου περισσότερο από το δικό του. Το αριστερό πόδι παίρνει το κυρίως βάρος του τυφεκίου. Ο δεξιός ώμος επιτρέπεται να κρεμάσει στην φυσική του θέση και δεν πρέπει να σηκωθεί για να σηκώσει το πέλμα του τυφεκίου. Η γενικότερη αίσθηση είναι ότι όλο το σωματικό βάρος κάθεται στους γλουτούς και το βάρος του τυφεκίου το παίρνει όλο το αριστερό γόνατο.

Η παραλλαγή ΙΙ παραπάνω αναπτύσεται περισσότερο και τίνει να γίνει παραλλαγή ΙΙΙ, κάθε χρόνο βλέπουμε να την χρησιμοποιούν όλο και περισσότερους σκοπευτές διεθνείς αγώνες. Τυπικά οι σκοπευτές αλλάζουν από την Ι στην ΙΙ και από την ΙΙ στην ΙΙΙ και πολύ σπάνια το αντίθετο. Αυτό σημαίνει ότι αυτές οι παραλλαγές έχουν δοκιμαστεί στην πράξη και είναι πολύ χρήσιμες.

Η διαφρά δεν είναι πολύ εμφανής στις φωτογραφίες αλλά μπορούμε να αναγνωρίσουμε τις παραλλαγές αυτές από την θέση του τυφεκίου και του δεξιού αγκώνα. Ανάλογα με τον σωματότυπο του κάθε σκοπευτή η στάση σκόπευσης μπορεί να είναι διαφορετική(δειτε τις φωτογραφίες), αλλά ο σκοπός είναι πάντα ο ίδιος: το τυφέκιο υποστηρίζεται και από τα 2 γόνατα, κάνοντας την στάση αυτή πολύ σταθερή ακόμα και σε μέρες με πολύ αέρα.

Είναι παραπλήσια της παραλλαγής ΙΙ, αλλά η διαφορά της είναι ότι ο σκοπευτής υποστηρίζει το τυφέκιο και με τα δύο του γόνατα. Για να επιτυχθεί αυτό, ο σκοπευτής πρέπει να διπλωθεί περισσότερο και να έρθει πιο κοντά στα γόνατά του, ο γλουτός είναι πιο κοντά στον αγκώνα καθώς και ότι διπλώνεται προς τα δεξιά η τα αριστερά ανάλογα με την τάση του σώματος. Το αριστερό πόδι είναι στην συνήθη θέση, το δεξιό πλευρικά όπως στην παραλλαγή ΙΙ. Απαιτείται κάποιος βαθμός ευληγισίας, αλλά είναι μία πολύ σταθερή θέση βολής.

Αυτοί που έχουν χέρια και πόδια μακριά και αρκετά ευλήγιστα, μπορούν να βάλουν τον αγκώνα γύρω από το δεξί γόνατο. Αυτή η στάση είναι πιο σταθερή σε σύγκριση με την συνήθη στάση όπου ο δεξιός αγκώνας εφάπτεται απλά με την κορυφή του δεξιού γόνατου. Στα αριστερά βλέπουμε ένα κοινό παράδειγμα ενώ στα δεξιά μία ακρέα σταση σκόπευσης. Αυτό μπορεί να είναι απίστευτα σταθερό αλλά ένας στους εκατό μπορεί να το κάνει...

Υπάρχουν και άλλες εξωτικές στάσεις βολής που βλέπουμε να τις χρησιμοποιούν μόνο σκοπευτές από συγκεκριμένες χώρες π.χ. Γερμανία (στα αριστερά) και Νότιος Αφρική (στα δεξιά). Υποπτεύομαι ότι έχουν αναπτυχθεί αρχικά από κάποιον καλό σκοπευτή ώστε να ταιριάζουν στο σωματότυπό του και γίναν δημοφιλής στις τοπικές κοινότητες.

Το ότι κάποιος είναι καλός σκοπευτής δεν σημαίνει ότι είναι και καλό παράδειγμα για όλους. Αυτό που είναι τέλειο γι αυτόν, για τον σωματότυπό του και τις συνήθειές του μπορεί να είναι εντελώς λάθος για κάποιον άλλο. Η πιο βολική και σωστή στάση βολής για τον εαυτό μας μπορεί εύκολα να διευκρινιστεί: Η ιδανική στάση είναι αυτή από την οποία έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα.

Ο καθένας μας πρέπει να αναπτύξει την προσωπική του στάση βολής- η οποία μονίμως θα εξελήσεται. Δημιουργούμε την προσωπική μας στάση με το πέρασμα των χρόνων. Το τυφέκιο συνεχώς αλλάζει καθώς πειραματιζόμαστε με νέες προσθέσεις και ρυθμίσεις: πολλοί σκοπευτές αλλάζουν το πέλμα του κοντακιού (butt plate), παραγγέλνουν ένα νέο κοντάκι ή απλά αλλάζουν όπλο. Κάθε μια από αυτές τις αλλαγές σημαίνει ότι η στάση βολής θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να αλλάξει εάν κριθεί απαραίτητο. Αλλά ακόμα και αναφήσοουμε όλο το τυφέκιο απείραχτο, ο ίδιος ο σκοπευτής αλλάζει με τον καιρό: δημιουργεί μια κοιλίτσα , αρχίζει να έχει προβλήματα με τα γόνατα η την μέση. Έτσι λοιπόν η στάση του σκοπευτή αλλάζει.

Στις φωτογραφίες παρακάτω μπορούμε να δούμε πως η σκοπευτική στάση του Άντρας έχει αλλάξει τα τελευταία 7 χρόνια. Αξίζει να φωτογραφίζουμε την σκοπευτική μας στάση ανά κάποιους μήνες, μπορούμε να πάρουμε αρκετές πληροφορίες κοιτάζοντας τις αλλαγές της στάσης μας.

2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να υποστηρίξουμε το μπροστινό μέρος του τυφεκίου στην καθιστή στάση:

	Πάνω στο χέρι - Σε αυτή τη στάση το τυφέκιο κάθεται πάνω στην περιοχή της κλείδωσης του αγκώνα, ο οπο[ιος με την σειρά του κάθεται πάνω στο γόνατο. Αυτή η στάση δίνει το απαραίτητο ύψος στο τυφέκιο (χρήσιμο σε τυκέκια με λεπτά κοντάκια) και υπάρχει μία μικρή τάση προς στρέψη του τυφεκίου με τη χρήση των μυών. Αλλά σε αυτήν τη στάση αισθανόμαστε τον παλμό μας γι αυτό και πολλοί σκοπευτές αποφεύγουν να βάζουν το τυφέκιό τους πάνω στο χέρι τους. Εάν το κάνουν χρησιμοποιούν είτε σοπευτικό γάντι είτε επιαγκωνίδες ώστε να διανέμουν την πίεση σε όλο το χέρι.
	Ακουμπώντας πάνω στο γόνατο - Σε αυτή την σκοπευτική στάση το βάρος του τυφεκίου υποστηρίζεται απευθείας από το γόνατο. Το αριστερό χέρι χρησιμοποιείται μόνο για να δώσει μία καλύτερη τοποθέτηση στο όπλο. Αυτή είναι μία πολύ σταθερή στάση κθώς απαλλήφει το παίξημο (and the possibility of misalignment) αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να στρίψουμε το τυφέκιο με το χέρι μας όσοι δεν έχουμε την απαραίτητη εμπειρία . Επίσης όταν χρησιμοποιούμε ένα όπλα ελατηρίου μπορεί να έχουμε οριζόντια μετατόπιση εξαιτίας της σκληρής επιφάνιας που μας δίνει το γόνατο. Σε μία άλλη παραλλαγή βλέπουμε να χρησιμοποιείται το σκοπευτικό γάντι ανάμεσα στο γόνατο και το τυφέκιο. Αυτό δίνει λίγο περισσότερο ύψος στο τυφέκιο και ελάχιστα λιγότερη αντίδραση από ένα όπλο ελατηρίου. Σε όλα τα υ[όλοιπα η στάση μοιάζει με την συνήθη καθιστή στάση βολής.
	Ακουμπώντας στο χέρι - Σε αυτή την στάση το βάρος του τυφεκίου υποστηρίζεται από το γόνατο μέσω του χεριού. Το αριστερό χέρι παρέχει ύψος και τοποθέτιση. Υπάρχει ένα αυξημένο ρίσκο στο να στρέψουμε το τυφέκιο με το χέρι για τους μη έμπειρους. Αυτή η στάση δίνει περισσότερο ύψος και ελάχιστα λιγότερη αντίδραση από ένα αεροβόλο ελατηρίου.

Σε ένα πεδίο Field Target συναντάμε αρκετές βολές από την στάση γονυπετής. Αυτές οι βολές συνήθως δημιουργούν προβλήματα στους σκοπευτές που όταν βάλλουν από αυτή τη στάση δεν είναι τόσο σταθεροί όσο οταν βάλλουν καθιστοί. Στην πραγματικότητα μία σωστά κατασκευασμένη στάση γονυπετής είναι τόσο σταθερή όσο και η στάση που χρησιμοποιούμε καθιστοί. Τα αγωνίσματα της ISSF συμπεριλαμβάνουν και βολές γονυπετής και από εκεί προήλθε η στάση αυτή, αλλά στο FT η επιτρεπόμενη στάση είναι αρκετά διαφορετική.

Η στάση αυτή φαίνεται να διαφέρει από σκοπευτή σε σκοπευτή όσο καμία άλλη λόγο της διαφοράς του μήκους των άκρων και γενικότερα του σωματότυπου του κάθε σκοπευτή. Ωστόσο, μία πιο λεπτομερής εξέταση θα μας αποκαλύψει ότι όλες οι τροποποιήσεις βασίζονται στις ίδιες αρχές και τα ίδια χαρακτηριστικά.

Η μόνη διαφορά στο Field Target είναι ότι κατά την στάση γονυπετής δεν χρησιμοποιούμε αορτήρα. Στα αγωνίσματα της ISSF ο αγκώνας μπορεί να είναι πάνω πριν ή μετά το καπάκι του γονάτου αλλά στις 2 πρώτες περιπτώσεις το τυφέκιο θα είναι πολύ ασταθές. Για να το καταπολεμήσουμε αυτό ο αγκώνας τοποθετείται πίσω από το γόνατο ώστε να επιτρέψουμε στον πήχη να γίνει προέκταση του μηρού. Αυτό μας δίνει περισσότερη πλευρική σταθερότητα και επιτρέπει στο πόδι να πάρει ένα ποσοστό βάρους από τον άνω κορμό με αποτέλεσμα να έχουμε λιγότερη μυική προσπάθεια.

Στην κύρια μορφή της στάσης αυτής βλέπουμε τον σκοπευτή να κάθετε πάνω στην φτέρνα του του δεξιού του ποδιού με το αριστερό πόδι να επεκτείνεται προς τα εμπρός και να σηκώνεται προς τα πάνω για να υποστηρίξει το αριστερό χέρι. Απαγορεύεται στον σκοπευτή να καθήσει στο πλαινό του ποδιού του. Ωστόσο οι κονονισμοί επιτρέπουν την χρήση σκοπευτικού μαξιλαριού. Το μαξιλάρι μας βοηθάει σαν υποστήριξη στον δεξιό μας αστράγαλο. Κάποιοι σκοπευτές κάθοντε πάνω στην φτέρνα της μπότας τους. Αυτό είναι επαρκές διότι ο χρόνος που στέκοντε έτσι είναι σχετικά μικρός. Η προσπάθειά μας σε αυτήν την στάση θα πρέπει να επικεντρωθεί στο να κρατήσουμε την σόλα της μπότας μας ευθεία για να αποτέψουμε τα δάχτυλα να σκέψουν προς τα μέσα, κάτι το οποίο θα μας δώσει σαν αποτέλεσμα χαμηλές βολές.

Incorrect:

Η περιγραφή των σημείων που υποστήριξης φαίνονται στο διπλανό διάγραμμα. Δημιουργείται μία γωνία μεταξύ του δεξιού ποδιού και της ευθείας βολής μεγέθους 65 μοιρών. Το αριστερό πέλμα στρέφεται ελαφρά προς τα μέσα για να κάνει το αριστερό πόδι πιο σταθερό και όλο το πόδι έχει εκταθεί αρκετά προς τα εμπρός για να κρατήσει την κνύμη κάθετη ή ελαφρά γυρμένη προς τα πίσω. Είναι πολύ κρίσημο οι ώμοι να κρατηθούν στο ίδιο επίπεδο με την λεκάνη. Εάν δεν κρατηθεί αυτή η στάση τότε θα έχουμε μία ακανόνιστη πλευρκή ταλάντωση που είναι η κατάρα της στάσης γονυπετής.

Για να διατηρήσουμε μία σταθερή στάση γονιπετής η γενικότερη ισοροπία της στάσης πρέπει να είναι σωστή. Συχνά η θέση βολής δημιουργείται ώστε τα 3 σημεία επαφής να μοιράζοντε το σύνολο του βάρους. Αυτό θα δημιουργήσει πλευρική αστάθεια και κατ' επέκταση πλευρική κίνηση. Για να επιτευχθεί η μέγιστη σταθερότητα το κέντρο βάρους της θέσης βολής θα πρέπει να βρίσκεται μεταξύ του μαξιλαριού και του αριστερού πέλματος. Κάτι τέτοιο δίνει την αίσθηση ότι όλη η πίεση βρίσκεται στην αριστερή μεριά και ότι το δεξί γόνατο κάνει λίγη δουλειά.

Με την πλειοψηφία του σωματικού βάρους να βρίσκεται πάνω στην αριστερή φτέρνα ο άνω κορμός μπορεί να είναι χαλαρός και το υπόλοιπο του βάρους να το δέχεται ο αριστερός πήχης. Ησκονδυλική στήλη παίρνει την φυσική της καμπή και οι ώμοι παραμένουν χαλαροι.Το αριστερό χέρι υποστηρίζει το τυφέκιο δίχως καμία στρέψη και το δεξί απλά κρατάει την λαβή του τυφεκίου με ελάχιστη πίεση. Το δεξί χέρι είναι χαλαρό αλλά δεν κρέμεται απο την λαβή. Το κεφάλι είναι προς τα πάνω και διαγώνια δεξιά και γυρμένο προς τα εμπρός για να δώσει καλύτερη ισοροπία. Με τους μείς σε ουδέτερη κατάσταση το τυφέκιο θα πρέπει αβίαστα να κοιτάει προς τον στόχο.

Η πιο σταθερή υποστήριξη για την πάπια ενός τυφεκίου περέχεται όταν τοποθετείται στο επίπεδο της παλάμης με το βάρος να βρίσκεται στο ύψος του καρπού και όχι στα δάκτυλα. Ωστόσο, επειδή ο αριστερός αγκώνας είναι συχνά αρκετά πίσω από το γόνατο απαιτείται μια πιο ψιλή θέση για το χέρι. Αυτές οι στάσεις των χεριών συνήθως έχουν προσαρμοσθεί στην στάση γονυπετής προερχόμενες από την όρθια στάση.

Η όρθια στάση είναι η πιο απαιτητική απ όλες τις άλλες στάσεις. Δίνει πολύ μεγαλύτερη πίεση στους σκοπευτές κατά την προσπάθειά τους να παραμέινουν σταθεροί ώστε να εκτελέσουν την βολή, ιδιαίτερα εάν οι καιρικές συνθήκες ή η μορφολογία του εδάφους δεν είναι οι επιθυμητές. Ο κύριος λόγος για την δυσκολία αυτή είναι ότι η στάση αυτή απαιτεί περισσότερη χρήση των μυών. Το καλύτερο είναι να αρχίσουμε με μία στάση η οποία θα είναι τεχνικά τέλεια και έπειτα μέσα από την προπόνηση να διαμορφώσουμε την στάση που θα τεριάζει στον δικό μας σωματότυπο και στις απαιτήσεις του κάθε πεδίου.

Το μάγουλο του κοντακιού ρυθμίζεται στο ύψος ώστε όλο το βάρος του κεφαλιού να κάθεται εκεί κάθετα δίχως καμία πλευρική πίεση.
	Καλά εφαρμοσμένη λαβή (περίπου με την ίδια δύναμη που κρατάμε ένα σφυρί για να καρφώσουμε ένα καρφί)
Looking at the position from above: Τα πέλματα τοποθετούντε με τρόπο κατά τον οποίο η ευθεία ανάμεσα στον σκοπευτή και τον στόχο να περνάει μπροστά από τους ασταγάλους. Η λεκάνη είναι ευθυγραμμισμένη πάνω από την περιοχή υποστήριξης που δίνουν τα πέλματα αλλά σπρώχνεται προς τα εμπρός προς τον στόχο Το τυφέκιο κάθεται στο κέντρο της στάσης βολής
		Το τυφέκιο τοποθετείται πάνω από τον αγκώνα ο οποίος στηρίζεται στη αριστερή μεριά της λεκάνης. Έπειτα το όλο σύστημα κεντράρεται πάνω από το κέντρο της περιοχής υποστήριξης που δημιουργούν τα πέλματα. Το κέντρο βάρους θα πρέπει να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τους αστραγάλους.

Παρακάτω απεικονίζοντε θέσεις χεριών που σκοπός τους είναι η άυξηση του ύψους και μοπρουν να χρησιμοποιηθούν με ή χωρίς σκοπευτικό γάντι

Ένα από τα σημεία κλειδιά για την δημιουργία μιας επιτυχημένης όρθιας στάσης βολής είναι η εξάλειψη της χρήσης των μυών του αριστερού χεριού και ώμου. Σε αντίθεση αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί εάν η θέση των χεριών που έχει επιλεχθεί (σύμφωνα με το ύψος του στόχου και το μήκως του χεριού) δεν επιτρέπει στο όπλο να στοχέυει εντελώς φυσικά τον στόχο.

	Το τυφέκιο ξαπλώνει στην παλάμη - Αυτή είναι μία πολύ σταθερή στάση αλλά είναι χρήσιμη μόνο όταν: α. Οι στόχοι είναι χαμηλά β. Το κοντάκι έχει βάθος η γίνεται χρήση hamster γ. Εάν τα χέρια είναι μακριά
	Το τυφέκιο κάθεται στο V που δημιουργείται από τον αντίχειρα και τον δείκτη. Κάτι τέτοιο δίνει λίγο περισσότερο ύψος. Εδώ χρειάζεται προσοχή στο να μήν πιάσουμε το τυφέκιο με περισσότερη δύναμη εκ παραδρομής πχ λόγο της πίεσης του αγώνα.
	Το τυφέκιο κάθεται στο V που δημιουργείται από τον αντίχειρα και τον δείκτη αλλά εδώ η παλάμη οιτάει προς τα έξω. Υπάρχει μικρότερη τάση να σφίξουμε περισσότερο το τυφέκιο αλλά πρέπει να προσέξουμε να μην σπρώξουμε το τυφέκιο προς τα δεξιά.
	Το τυφέκιο κάθεται στις αρθρώσεις. Κάτι τέτοιο δίνει το επιθυμητό ύψος σε συγκεκριμένα κοντάκια και η τοποθέτηση αυτή δεν έχει την τάση γι στρέψη του τυφεκίου. Απαιτεί μία επίπεδη πάπια για την μέγιστη πλευρική ευστάθια.
	Το τυφέκιο κάθεται στον αντίχειρα και στις δεύτερες φάλλαγγες των δακτύλων. Αυτό δίνει αρκετό ύψος αλλά απαιτεί επίπεδες πάπιες στα κοντάκια.
	Το τυφέκιο κάθεται στον αντίχειρα και στα δάκτυλα. Αυτή είναι η πιο πρακτική θέση όσον αφορά το ύψος αλλά η λιγότερο ευσταθής. Κουνώντας το χέρι μπρος-πίσω μπορεί να τοποθετηθεί μέχρι και κάτω από την πιστολοιδή λαβή ώστε να επιτευχθεί το επιθυμητό ύψος.

	Δυστυχώς όταν ένα βλήμα βάλλεται από ένα αεροβόλο δεν ταξιδεύει σε ευθεία γραμμή, αλλά όπως όλα τα βλήματα έτσι και αυτό επιρρεάζεται από την βαρύτητα και αρχίζει να πέφτει από την στιγμή που βγαίνει από την κάνη. Αυτό σε αυνδιασμό με την κίνηση προς τα εμπρός περιγράφεται μια αψίδα που κάνει το βλήμα ταξιδεύοντας προς τον στόχο.

Αυτό σημαίνει ότι για να πετύχουμε τον στόχο η κάνη πρέπει να ανυψωθεί σε σχέση με την σκοπευτική γραμμή όπως δίχνει το διάγραμμα. Για κάθε ανύψωση (σκοπευτική ρύθμιση/διόρθωση) το βλήμα θα ταξιδέψει πάνω από την σκοπευτική γραμμή και θα την διασχίσει, ανεβαίνοντας ψιλότερα και τελικά να πέσει πάνω της. Πολύ κοντινοί στόχοι(10-20 μετρα) μένει κάτω από την σκοπευτική ευθεία καθ όλη την διάρκει και την συναντάει μόνο στον στόχο.

Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ένα τυφέκιο μπορεί να είναι μηδενισμένο μόνο για 2 συγκεκριμένες αποστάσεις κάθε φορά, έτσι για στόχους σε διαφορετικές αποστάσεις θα πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στα παρακάτω:

• Σκόπευση σε διαφορετικό σημείο, υποθέτοντας για την πτώση του βλήματος, ή
• Να αλλάξουμε την ρύθμιση του σκοπευτικού μας

Αυτή η μέθοδος προυποθέτει εξάσκηση σε προκαθορισμένες και γνωστές αποστάσεις ώστε να βρούμε πόσο πρέπει να σηκώσουμε ή να κατεβάσουμε το τυφέκιο για να πετύχουμε τον στόχο. Το πόσο θα ανυψώσουμε η κατεβάσουμε μπορεί να ορισθεί ανάλογα με την απόσταση σε σχέση με το μέγεθος του στόχου πχ μισο η ένα τέταρτο της διαμέτρου του kill zone ή με την χρήση σημείων/ κουκίδων του σταυρονήματός μας. Η δεύτερη μέθοδος προτιμάται διότι η διάμετρος του kill zones μπορεί να είναι μόνο 15, 25 και 40 mm και δεν είναι τόσο εύκολο να υπολογίσουμε τα εκατοστά σε έναν μακρινό στόχο, αλλά τα dots σε ένα σταυρόνημα είναι ευκολότερα και αποτελεσματικότερα στην χρήση τους.

Κάποιοι σκοπευτές προχώρησαν παραπέρα και έχουν σχεδιάσει πρόσθετες γραμμές στα σταυρονήματά τους ξεχωριστά για κάθε απόσταση. Αυτό δίνει περισσότερη επαναλληψημότητα στο holdover.

Πλεονεκτήματα:

• Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κάθε διόπτρα
• Γρήγορο στην χρήση

Μειονεκτήματα:

• Όχι τόσο ακριβές όσο το dialling
• Σταυρονήματα με πολλά dot μπορεί να μας προκαλέσουν σύγχυση

Η μέθοδος αυτή συμπεριλαμβάνει εξάσκηση σε γνωστές αποστάσεις και εύρεση του πόσο θα πρέπει να μετακινήσουμε τα σκοπευτικά μας για κάθε απόσταση. Αν και αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κάθε διόπτρα στην πραγματικότητα απαιτεί σκοπευτική διόπτρα με μεγαλύτερους και διαβαθμισμένους πύργους οριζόντιας και κάθετης διόρθωσης.

Οι σκοπευτές μπορούν να διαλέξουν ανάμεσα σε:

• Χρήση των διαβαθμήσεων των πύργων σημειώνοντας την απαιτουμενη διόρθωση για κάθε απόσταση
• Να μετρούν τα κλικ ανάμεσα σε κάθε απόσταση (μάλλον το πιο δύσχριστο) ή
• Να αλλάξουν τις σημειώσεις των πύργων με τα μέτρα που θα συμπέφτει η κάθε διόρθωση

Πλεονεκτήματα:

• Ακρίβεια
• Επαναληψιμότητα/LI>

Μειονεκτήματα:

• Χρειάζεται ακριβότερο σκοπευτικό
• Η φθορά των πύργων δεν μπορεί να αποκλειστεί

Όταν ξεκίνησε το field target ο υπολογισμός της απόστασης γίνονταν εμπειρικά με το μάτι. Επειδή έχουμε 2 μάτια στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού μας, ο εγκέφαλός μας υπολογίζει την απόσταση μέσω του τριγωνισμού. Πολύ εξάσκηση χρειάζεται για να γίνει κάποιος ανταγωνιστικός σε αυτήν την μέθοδο και οι σκοπευτές συχνά μετρούσαν βήματα προς διάφορα τυχαία αντικείμενα όσο βρίσκονταν στο ύπεθρο σαν εξάσκηση. Οι κυνηγοί ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν αυτην την μέθοδο αλλά εκει οι αποστάσεις είναι μικρότερες από αυτές που συναντάμε σε ένα πεδίο field target. Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να έχουμε καλά αποτελέσματα με αυτήν την μέθοδο είναι να καταφέρουμε να αναγνωρίζουμε μία μικρή σχετικά απόσταση πχ 10 μέτρα. Έπειτα με τον πολλαπλασιασμό αυτής της απόστασης νοητά μετράμε την απόσταση που χωρίζει εμάς από τον στόχο. Πλεονεκτήματα: Πολύ γρήγορο Μπορεί να χρησιμοποιηθεί με κάθε σκοπευτικό μέσο Δεν απαιτεί επιπλέον εξοπλισμό Μειονεκτήματα: Όχι πολύ ακριβές, η εκτίμηση χειροτερεύει όσο μεγαλώνουν οι αποστάσεις Υποκειμενικό - Τα αποτελέσματα επιρρεάζονται από το πως αισθανόμαστε Εύκολα ξεγελιόμαστε από τις σκοτινές παριοχές Δύσκολο το να μάθουμε να είμαστε ακριβείς

Οι ρυθμίσεις της παράλλαξης στους τηλεσκοπικούς φακούς περιγράφοντε στο κεφάλαιο με τον εξοπλισμό. Η ρύθμιση της παράλλαξης συνήθως βρίσκεται στον μπροστινό αντικειμενικό φακό η στην πλαϊνή ρόδα/τροχό που είναι αυνδεδεμένος με τον κύριο κορμό της διόπτρας που πάνω του διαβαθμισμένα είναι σημειωμένες οι αποστάσεις. Αυτό είχε αρχικά σχεδιαστεί για να απαλλήφει τα λάθη που δημιουργούντε λόγο της κίνησης του σταυρονήματος σε σχέση με την εικόνα μέσα στον φακό, η ιδέα είναι να ορισθεί η απόσταση στην διαβαθμισμένη κλίμακα του τροχού πριν από την βολή. Ωστόσο στο field target η ρύθμιση της παράλλαξης μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντιστρόφως. Εξαιτίας των σχετικά μικρών αποστάσεων που λαμβάνουν μέρος, η εικόνα (ή το σταυρόνημα) μέσα στον φακό θα είναι εκτός εστίασης και θολή εάν η παράλλαξη δεν έχει ρυθμιστεί σωστά. Αυτό σημαίνει ότι ο σκοπευτής κοιτάει μέσα από την διόπτρα και κινεί το δαχτυλίδι της παράλλαξης έως ότου εικόνα και σταυρόνημα φαίνοντε καθαρά και εστιασμένα ταυτόχρονα. Εφόσον υπάρχουν αυτές οι προυποθέσεις τότε η απόσταση μπορεί να διαβαστεί από δαχτυλίδι της παράλλαξης το οποίο θα έχουμε προσημειώσει.

Οι περισσότεροι σκοπευτές δεν εμπιστεύοντε τις προσημειωμένες εργοστασιακές διαβαθμίσεις πάνω στην διόπτρα. Αυτές είναι ελάχιστα και σπάνια ακριβείς για τα δεδομένα του field target. Μπαίνει κολλητική ταινία της οποίας η μία όψη είναι χάρτινη πάνω από τις εργοστασιακές διαβαθμίσεις, κοιτάμε στόχους σε γνωστές αποστάσεις ρυθμίζουμε την παράλλαξη και σημειώνουμε τις ρυθμίσεις/αποστάσεις πάνω στην χαρτοταινία. Αυτές τις ρυθμίσεις ακολουθούμε όταν κοιτάζουμε στόχους σε άγνωστες αποστάσεις.

Η παράλλαξη δυσκολεύεται να κρίνει σωστά όσο οι αποστάσεις αυξάνοντε. Το να ρυθμίσουμε την παράλλαξη σωστα και να πάρουμε την σωστη ένδειξη στον τροχό είναι πολύ πιο εύκολο να το κάνουμε στα 25 μέτρα απ ότι στα 50μ. Επείσης η πτώση του βλήματος σε αυτά τα μέτρα είναι πολύ πιο έντονη. Αυτό σημαίναι ότι η ακρίβης απόσταση είναι πολύ πιο δύσκολο να βρεθεί στις αποστάσεις που έχουν την μεγαλύτερη σημασία για ακριβή αποστασιομέτρηση.

Ωστόσο οι σκοπευτές του field target παρατήρησαν ότι όσο μεγαλύτερη είναι η μεγένθυνση που προσφέρει μία διόπτρα όπως και η διάμετρος του εμπρόσθιου αντικειμενικού φακού, τόσο πιο εκριβής γίνεται η παράλλαξη. Αυτός ήταν και ο λόγος που βλέπουμε να παράγωντε όλο και περισσότερες διόπτρες με όλο και μεγαλύτερη μεγένθυνση, με τελικό σκοπό την πιο ακριβή εστίαση ειδικά στις μεγαλύτερες αποστάσεις. Μεγενθύνσεις των 50x και 60x δεν είναι ασυνήθεις σε έναν αγώνα field target - Οι μέγιστες μεγενθύνσεις σπάνια χρησιμοποιούντε κατά την βολή παρά μόνο για την ακριβή αποστασιομέτρηση και τις απαραίτητες διορθώσεις καθώς η κίνηση του όπλου είναι πιο εμφανής. Το τελευταίο δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι και πολύ ακριβές, καθώς από την καθιστή στάση (και μερικές φορές και από την στάση γονυπετής) δεν παίζει πολύ πάνω στον στόχο οπότε μπορούμε με ασφάλεια να κάνουμε βολές στο 50x της μεγένθυνσης ή ακόμα και σε μεγαλύτερες μεγενθύνσεις που μας επιτρέπουν οι νεότερες διόπτρες. Για τις βολές εκ του ορθίου αξίζει να χαμηλώσουμε την μεγένθυνση στο 25x με σκοπό να μεγαλώσει το οπτικό μας πεδίο και να βρούμε τον στόχο ευκολότερα. Η σκόπευση και η βολή με μεγάλες μεγενθύνσεις μας δίνει ακόμα ένα πλεονέκτημα: Εάν κοιτάμε τους στόχους με μικρή μεγένθυνση οπότε και θα έχουμε μεγάλο οπτικό πεδίο, μπορούμε εύκολα να βγούμε εκτός του φυσικού σημείου σκόπευσης σε αντίθεση με όσους δεν χαμηλώνουν ποτέ την μεγένθυνση και σκοπεύουν με όλο τους το σώμα.

Πλεονεκτήματα:

• Ακρίβεια
• Όχι τόσο υποκειμενική μέθοδος όσο οι άλλες
• Δουλεύει καλά σε διαφορετικές συνθήκες

Μειονεκτήματα:

• Απαιτεί διόπτρα με μεγάλη μεγένθυνση και καλά κρυσταλα στους φακούς. Αυτές οι διόπτρες είναι γενικά ακριβές
• Πιο αργή μέθοδος στην χρήση

Αυτή η μέθοδος αποστασιομέτρησης λειτουρεί σύμφωνα με το γεγονός ότι το εμφανές μέγεθος μίας kill zone (συνήθως 40mm) θα είναι διαφορετικό σε διαφορετικές αποστάσεις. Όταν ο στόχος φαίνεται μέσα από την διόπτρα ο σκοπευτής συγκρίνει το εμφανές μέγεθος των 40mm kill με τις διαβαθμίσεις του σταυρονήματος για να πάρει μία ένδειξη της απόστασης που βρίσκεται ο στόχος. Εάν κοιτάξουμε τους στόχους σε γνώριμες αποστάσεις ένας βαθμός ρύθμισης μπορεί να επιτευχθεί με σκοπό να μπορούμε να υπολογίσουμε την απόσταση των στόχων σε άγνωστες αποστάσεις. Η διάμετρος των 40 mm είναι αρκετά μικρή κι έτσι η μέθοδος αυτή δεν είναι ακριβής. Αλλά υπάρχουν κι άλλα γνωστά μεγέθη πάνω στους στόχους, η βάση των στόχων της Gamo είναι 7 ίντζες και είναι πολύ πιο εύκολο να κάνουμε αποστασιομέτσηση με τα mil-dots. Εφόσον μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το παραλλάξ για την αποστασιομέτρηση το bracketing είναι αχρείαστο εκτός και αν παίζουμε Hunter FT. Σε κάποιες διόπτρες μεταβαλλόμενης μεγένθυνσης οι λεγόμενες και πρωτου αντικειμενικού φακού) το μέγεθος του σταυρονήματος παραμένει ίδιο ανεξάρτητα από την μεγένθυνση.Αυτό σημαίνει ότι η μεγένθυνση μπορεί να αλλάξει και ο στόχος να παραμήνει στα ίδια ντοτ του σταυρονήματος. Κάνοντάς το αυτό σε στόχους σε γνωστές αποστάσεις το δαχτυλίδι της μεγένθυνσης μπορεί να σημειωθεί έτσι ώστε να επιτρέψει την αποστασιομέτρηση στόχών σε άγνωστες αποστάσεις. Πλεονεκτήματα: Όχι τόσο υποκειμενικό όσο ο υπολογισμός μετο μάτι άρα και πιο ακριβές Δουλεύει καλά σε διάφορες συνθήκες Γρηγορότερο από την χρήση του παραλλάξ Μπορεί να χρησημοποιηθεί με πιο φθηνές διόπτρες Μειονεκτήματα: Στόχοι διαφορετικού μεγέθους χρειάζοντε διαφορετική ρύθμιση και προσημείωση Όχι τόσο ακριβές όσο η χρήση του παραλλάξ

Η ακρίβεια στην αποστασιομέτρηση έχει άμεση σχέση με τον υπολογισμό της παρεκτροπής του βλήματος λόγο του ανέμου. Ας υποθέσουμε ότι ένας στόχος με 40mm kill area βάλλεται με άνεμο από τα δεξιά προς τ' αριστερά, η απόσταση έχει μετρηθεί επιτυχώς και οι ρυθμίσεις στον κάθετο άξονα έχουν γίνει. Σε αυτή την περίπτωση το λάθος στην εκτίμηση του ανέμου θα έχει σαν μαξιλάρι απόσβεσης όλη τη διάμετρο του kill area δλδ 40 mm διότι η βολή θα καταλλήξει στο κέντρο του στόχου. Ωστόσο εάν η εκτίμηση της απόστασης είναι λανθασμένη και η βολή καταλλήξει ψιλότερα στον στόχο το <<μαξιλάρι λάθους>> που αναφέραμε πιο πριν είναι πολύ μικρότερο και η εκτίμηση του ανέμου θα πρέπει να είναι πολύ πιο ακριβής για να εξασφαλίσουμε την πτώση του στόχου. Εξαιτίας της άκρος υποκειμενικής φύσης της εκτίμησης του ανέμου θα υπάρχει πάντα ένας υψηλότερος δυνατός βαθμός ακρίβειας΄ η εκτίμηση της απόστασης. Είναι λοιπόν προτιμότερο να φροντίσουμε για μία σωστή αποστασιομέτρηση για να ελαχιστοποιήσουμε τις επιπτώσεις μίας λανθασμένης εκτίμησης του ανέμου.

Καθώς το field target λαμβάνει μέρος σε εξωτερικούς χώρους η επίπτωση του ανέμου είναι ένας παράγωντας ο οποίος είναι πάντα παρόν. Εξαιτίας του χαμηλού βάρους και της σχετικά χαμηλής ταχύτητας των βλημάτων του αεροβόλου ακόμα και ο πιο ανεπαίσθητος αέρας θα τα αναγκάσει να παρεκλίνουν της πορείας τους. Αυτό σημαίνει ότι ο σκοπευτής πρέι να είναι συνέχεια άγρυπνος σε ότι αφορά την κατάσταση του ανέμου και να έχει την ικανότητα να αντιμετωπίσει διάφορες περιστάσεις που μπορεί να εμφανιστούν.

Αντίθετα με άλλα αγωνίσματα δεν υπάρχουν σημαίες στο πεδίο που να υποδεικνύουν την φορά και την ένταση του ανέμου. Αυτό σημαίνει ότι ο σκοπευτής στο field target πρέπει να κάνει χρήση των φυσικών δεικτών του περιβάλοντος χώρου για να πάρει μια ιδέα του τι γίνεται γύρω του. Αν και μία λίστα αυτών θα ήταν ατελείωτη και θα θα διέφερε από πεδίο σε πεδίο κάποιοι από αυτούς συναντώντε στα περισσότερα πεδία:

• Σκόνη
• Καπνός
• Γρασίδι
• Φύλλα και κλαδιά
• Βροχή

• Η αίσθηση του ανέμου στο δέρμα και στα ρούχα
• Ο ήχος του ανέμου
• Και το σημαντικότερο: Η κλωστή επαναφοράς της σιλουέτας.

Πολλοί σκοπευτές επίσης κάνουν χρήση ενός δείκτη ανέμου που δεν είναι τιποτε περισσότερο από μία μάλλινη κλωστη δεμένη στην άκρη του όπλου τους. Αυτή η κλώστή είναι εύκολα ορατή κατά την σκόπευση καθώς συμπέφτει με την ευθεία της τελευταίας. Το μειονέκτημα της πάντως είναι ότι δίνει πληροφορία όσον αφορά την ένταση και την φορά του ανέμου, μόνο γύρο από τον σκοπευτή. Είναι καλύτερα να παρατηρούμε τον άνεμο καθόλη την απόσταση μέχρι τον στόχο, αλλά και γενικότερα σε όλο το πεδίο βολής χρησιμοποιώντας τους φυσικούς δείκτες που προαναφέραμε και τα νήματα επαναφοράς της σιλουέτας.

Όλοι οι παραπάνω δείκτες έχουν ένα κοινό' Είναι όλοι παρωχημένοι δλδ Όταν βλέπουμε την επίπτωση του ανέμου πάνω σ έναν δείκτη η κατάσταση αυτή του ανέμου έχει ήση ξεπεράσει εκείνο το σημείο. Αυτό σημαίνει ότι ένας δείκτης που βρίσκεται πάνω στον άνεμο είναι προτιμότερος.

Οι δείκτες ανέμου που είναι προσαρτημένοι επάνω στο όπλο έχουν το πρόβλημα του ότι είναι παρωχημένοι. Ωστόσο είναι σταθεροί στις ενδείξεις τους εκτός αν είναι βρεγμένοι και είναι λιγότερο υποκειμενικοί απότι η αίσθηση του ανέμου στο δέρμα. Εάν ο καιρός είναι ζεστός η κρύος η αντίληψη της έντασης του ανέμου είναι διαφορετική και οι επιδράσεις θα πρέπει να εξακριβωθούν πριν την έναρξη στο πεδίο μηδενισμού εάν αυτό είναι δυνατό. Συχνά το πεδίο μηδενισμού δεν έχει την ίδια κατεύθυνση με το υπόλοιπο πεδίο κι έτσι η κατεύθυνση του ανέμου θα πρέπει να εξακριβωθεί από την αρχή για κάθε στόχο ξεχωριστά.

Ο μόνος δείκτης ανέμου που λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο είναι ο αντικατοπτρισμός. Τον συναντάμε σε ανοιχτές περιοχές στις ζεστές μέρες όταν το έδαφος έχει θερμανθεί και ο ζεστός αέρας ανεβαίνει δίνοντας την αίσθηση ότι βράζει. Είναι ένας εξαιρετικός δείκτης ανέμου διότι αντιδρά άμεσα με τις αλλαγές αυτού. Τα μειονεκτήματά του είναι ότι δεν τον συναντάμε συχνά μέσα σε δάσος και ότι χάνεται με άνεμο πάνω από 20mph. Επίσης κάνει τον στόχο να φαίνεται ψιλότερα απότι είναι με αποτέλεσμα να έχουμε ψιλές βολές για τους ανυποψίαστους. Ωστόσο, σε ανοιχτά πεδία μπορεί να είναι και ο μοναδικός δείκτης που θα έχουμε στην διάθεσή μας. Μπορεί καλύτερα να παρατηρηθεί μέσα από ένα τηλεσκοπικό φακό και αν γυρίσουμε τον πλαινό τροχό του παραλλάξ μπορούμε να τον παρατηρήσουμε σε διάφορες αποστάσεις..

Εξαιτίας του γεγονότος της περιστροφής του βλήματος γύρω από τον άξονά του ο άνεμος δεν θα το εκτρέψει από την πορεία του απευθείας προς τα δεξιά η προς τ αριστερά. Υπάρχει μία κατακόρυφη μετατόπιση στο σημείο επαφής, η οποία είναι εξαρτόμενη από την ταχύτητα του βλήματος καθώς και την δύναμη του ανέμου.

Πολλοί άριστοι σκοπευτές του field target διαφωνούν ως προς τον βαθμό με τον οποίο αυτό επιρρεάζει το βλήμα. Ο μόνος τρόπος για να σιγουρευτούμε είναι να ρίξουμε σε χάρτινους στόχους από ένα πάγκο σε ποικίλες συνθήκες ανέμου και να δούμε κατά πόσο έχουμε επιρρεασμό στο συγκεκριμένο συνδυασμό βλήματος και τυφεκίου.

Ο άνεμος που συναντάει το βλήμα κατά την αρχή της πορείας του, θα το επιρρεάσει περισσότερο απ ότι αν το συναντούσε κατά τη μέση της διαδρομής μέχρι την πρόσκρουση ή προς το τέλος της διαδρομής αυτής λόγο του ότι μία μικρή παρέκλιση από την πορεία του στην αρχή της διαδρομής θα μεγενθυθεί με την απόσταση.

Η βολή με άνεμο είναι περισσότερο τέχη παρά επιστήμη. Αυτό οφείλεται στους πολλαπλούς παράγωντες που ασκούν επιρροή στο βλήμα από τη στιγμή που θα αφήσει την κάνη.

Δεν υπάρχει υποκατάστατο της εμπειρίας όταν έρχεται η ώρα να ρίξουμε με άνεμο και ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσουμε την εμπειρία αυτή είναι να προπονούμαστε σε τέτοιες συνθήκες σε τυχαίες αποστάσεις απο τα 8 μέχρι τα 50 μέτρα. Προφανώς όσο μεγαλώνει η απόσταση τόσο μεγαλώνει και η επιρροή του αέρα επάνω στο βλήμα, γιαυτό και πολλοί σκοπευτές επικεντρώνοντε σε μακρινούς στόχους. Οστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κοντινότεροι στόχοι έχουν μικρότερη διάμετρο kill zone.

Stage 1
Ρίχνουμε σε στόχους σε γνωστές αποστάσεις και εκτελούμε την βολή όταν ο αέρας είναι στην μέγιστη ένταση και μετά εκτελούμε όταν έχει την ελάχιστη, ώστε να βρούμε την μέση απόκλιση που προκλήθηκε από αυτές τις συνθήκες στην κάθε απόσταση.

Stage 2
Παραμένουμε σε χάρτινους στόχους αλλά αυτή τη φορά προσπαθούμε να βάλλουμε τις βολές μας στο κέντρο του στόχου κάνοντας τις απαραίτητες διορθώσες.

Stage 3
Τώρα προσπαθούμε στους μεταλλικούς στόχους και προσέχουμε την σκόπευσή μας ανάλογα με τη διάμετρο του κάθε στόχου.

Η σκόπευση εκτός στόχου λόγο του ανέμου είναι πολύ ευκολότερη εάν το σταυρόνημα της διόπτρας μας είναι διαβαθμισμένο με κουκίδες ή γρεμμές. Ένα στάνταρ duplex reticule έχει πολλά σημεία αναφοράς τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μας δώσουν μέτρηση του πόσο εκτός στόχου πρέπει να σκοπεύσουμε. Οστόσο πλέον υπάρχουν διόπτρες με πολλαπλές κουκκίδες και γρεμμές που μας δίνουν περισσότερα σημεία αναφοράς. Επίσης έχουν δημιουργηθεί και custom σταυρονήματα τα οποία αντιστοιχούν στην διάμετρο του kill zone σε διάφορες αποστάσεις ουτοσώστε να τυποποιήσουν περεταίρω την διαδικασία της σκόπευσης εκτός στόχου.

Όλα αυτά τα σταυρονήματα είναι χρήσιμα μόνο εάν καταφέρουμε να αξιολογήσουμε τον άνεμο και τι επιπτώσεις επιφέρει αυτός στον συνδιασμό τυφεκίου και βλήματος τον οποίο έχουμε επιλλέξει.

Αφού έχουμε κάνει την εκτίμισή μας για τον άνεμο και έχουμε επιλέξει τον βαθμό διόρθωσης αλλάζουμε την διόρθωση αυτή μόνον εάν η ένταση του ανέμου αλλάξει αισθητά. Εξετάζουμε προσεκτικά πριν την βολή το μέγεθος της διόρθωσης που κάνουμε, ας πούμε 2 διαμέτρους του kill zone ή 5 mil-dots. Αλλά κατά την βολή σταματάμε να το σκευτόμαστε και απλά σκοπεύουμε σε αυτό το σημείο. Εάν ο αέρας δεν έχει εκτιμηθεί σωστά αλλά η βολή έχει γίνει τέλεια, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μείνουμε εντός της διαμέτρου του kill zone. Αλλά αν είμαστε αβέβαιοι για την επιλογή μας και το σημείο σκόπευσης παίζει καθόλη τη διάρκεια της σκόπευσης, αυτό σχεδόν πάντα θα καταλλήξει σε αστοχία.Το θέμα είναι ότι πρέπει να έχουμε πάντα ξεκάθαρη ιδέα για το σημείο που πρέπει να στοχεύουμε.

Πολλοί σκοπευτές με 22lr και η πλειοψηφία των σκοπευτών των μεγάλων διαμετρημάτων κάνουν κρίση του ανέμου και μετά ρυθμίζουν την διόπτρα τους για να διορθώσουν ανάλογα με την συνθήκη. Αν και αυτό δουλεύει καλά με τα μικρά και τα μεγάλα διαμετρήματα δεν ενδύκνειται στο field target.Τα σταυρονήματα των περισσότερων σκοπευτικών έχουν κουκκιδες ή άλλες διαβαθμίσεις και αυτό επιτρέπει στην σκόπευση εκτός στόχου με μεγαλύτερη ακρίβεια απ ότι με τα ανοιχτά σκοπευτικά που χρησιμοποιούν άλλα αγωνίσματα.

Η Σκοποβολή είναι κυρίως ένα Πνευματικό ΆΘλημα. Αν και απαιτείται ένα τεχνικό επίπεδο του σκοπευτή τα περισσότερα όπλα και τα σκοπευτικά τους είναι ανώτερα του σκοπευτή που τα χειρίζεται και από αυτό το σημείο και πέρα η επιτυχεία στηρίζεται καθαρά στην γνώση την εμπειρία και την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε την εκάστοτε στιγμή. Σιγουρα και στην τύχη: οστόσο όσο πιο προπονημένοι είμαστε τόσο πιο τυχεροί γινόμαστε...' :-) Μία καλή βολή κρίνεται και αποφασίζεται μέσα στο κεφάλι. Σίγουρα ο εξοπλισμός μας πρέπει να είναι καλής ποιότητας και σωστά ρυθμισμένος αλλά οι περισσότεροι σκοπευτές το έχουν αυτό, αλλά μόνο ένας από αυτούς κερδίζει τον αγώνα. Γιατί; Κάποιος θα μπορούσε να πει εξαιτίας των ικανοτήτων του αλλά και πάλι οι ίδιοι άνθρωποι με τον ίδιο εξοπλισμό φτάνουν σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα μέσα σε μια δυο εβδομάδες. Γιατί; Ας το εμβανθύνουμε λίγο περισσότερο.

Πολλοί άνθρωποι έχουν λάθος εκτίμηση του τι σημαίνει αυτοσυγκέντρωση. Στην σκοποβολή, 'αυτοσυγκέντρωση' δεν σημαίνει η απορρόφηση μας σε κάτι και σίγουρα δεν σημαίνει μία απεγνωσμένη προσπάθεια να πετύχουμε τον στόχο.

Θα πρέπει να κοιτάξουμε τι πραγματικά σημαίνει η επικέντρωση ή αλλιώς εστίαση στις πολεμικές τέχνες της ανατολής: η προσπάθια στην επίτευξη της τελειότητας, το να γίνεις ένα με την όλη διαδικασία της βολής και πάνω απ όλα, η τέλεια εκτέλεση της βολής. Το φανταστικότερο στην σκοποβολή είναι το ότι ακόμα και ένας αρχάριος μπορεί βιώσει το τι σημαίνει τέλεια βολή. Ένας αρχάριος στο άλμα εις ύψος δεν θα καταφέρει ποτέ να πηδήξει τόσο ψιλά όσο ο παγκόσμιος προταθλητής, αλλά ο αρχάριος σκοπευτής τόσο ομαλά και όμορφα όσο και ο προχωρημένος. Αυτό που τους κάνει να διαφέρουν είναι η επαναληψημότητα, που σημαίνει ότι οι αρχάριοι μόνο μερικές φορές επιτυγχάνουν ενώ οι πιο έμπειροι σκοπευτές το επαναλαμβάνουν 49 στις 50 φορές σ εναν μεγάλο αγώνα...

Ένα απο τα χαρακτηριστικά του Field Target είναι η μεγάλη του ποικιλομορφία. Ρίχνουμε σε κάθε στόχο μόνο μία φορά, δεν υπάρχουν 2 ίδιοι στόχοι, κάθε βολή σημαίνει διαφορετική απόσταση, kill size, συνθήκες φωτεινότητας και ανέμου. Το ύψος του κάθε στόχου η κλίση του εδάφους ακόμα και το σημείο και η θέση βολής δεν είναι ίδια από στόχο σε στόχο. Αλλαγές στην θερμοκρασία φέρνουν με τη σειρά τους διαφορές στις ταχύτητες του βλήματος, και το σημείο προσκρουσης μπορεί να εμφανίσει μετατώπιση. Οι συνάδελφοι σκοπευτές μιλούν, κάνουν αστεία ακόμα και ο αγώνας σταματάει κάποιες φορές για μερικά λεπτά. Σε αντίθεση με την ISSF οι θέσεις βολής διαφέρουν από στόχο σε στόχο και σε καμία περίπτωση δεν επαναλαμβάνεις την καλά προβαρισμένη στάση για 60 απανοτές φορές, αλλά οι θεμελιώδης αρχές της βολής επαναλαμβάνοντε με μικρές τροποποιήσεις. Εξαιτίας αυτής της ποικιλομορφίας το αγώνισμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα απαιτεί διαφορετική νοητική και ψυχική κατάσταση από αυτή των ολυμπιακών αγωνισμάτων.

Κάποιες φορές δεν είναι αρκετό να είμαστε επικεντρωμένοι απλά στην βολή καθόλη την διάρκεια ενός αγώνα. Όλοι μας έχουμε βιώσει μία τέκεια εκτελεσμένη βολή, αλλά ο πύργος της κάθετης ανύψωσης του σταυρονήματος στην διόπτρα να έχει περιστραφεί μία φορά περισσότερο απ όσο θα έπρεπε - ή σε αντίθεση, να έχουμε υπολογίσει τον άνεμο να έχουμε κάνει την σωστή διόρθωση και η η βολή να καταλλήξει στις 6 η ώρα. Αυτά έιναι τα συνήθη λάθη όταν ο σκοπευτής είναι επικεντρωμένος μόνο σε ένα κομμάτι της όλης διαδικασίας της βολής και αγνοεί τα υπόλοιπα. Στο Field Target η ιδανική προσέγγιση είναι όταν ο σκοπευτής μπορεί κατεξακολούθηση να αλλάξει την λειτουργία του εγκεφάλου του ανάμεσα σε alpha και beta.

• Beta level: ορθολογική σκέψη με το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου.
  Αναγνώριση των στόχων, μέτρηση της απόστασης, ρύθμιση του σκοπευτικού, εκτίμηση της διόρθωσης για τον άνεμο, γέμιση του τυφεκίου. Κάθε παράγωντας πρέπει να ληφθεί υπόψιν με την απόλητη ακρίβεια και λεπτομέρια, κάνοντας όλα τα προαναφερθέντα. Μετρήσεις, λήψη αποφάσεων, διορθωτικοί παράγωντες λαμβάνοντε υπόψιν, δίνοντας προσοχή στην παραμικρή λεπτομέρια. Το θέμα μας είναι να προετοιμάσουμε την βολή 'επαγγελματικά' και αμέσως μετά την βολή γυρνάμε σε αυτή την κατάσταση όταν βγάζουμε συμπεράσματα για την βολή και αναλύουμε τα πιθανά λάθη ή την επιτυχία της βολής μας.
   
• Alpha level: ενστικτώδης, διαισθητική σκέψη με το δεξιό τμημα του εγκεφάλου.
  Πλέον δεν χρειάζεται να σκεφτούμε ούτε και να εικάσουμε οτιδήποτε, αλλά τώρα έρχεται η στιγμή που θα εκτελέσουμε την βολή: βρίσκουμε το σημείο μηδενισμού, σκοπεύουμε, βάλλουμε και ακολουθούμε την βολή μας (follow through). Εδώ όλα τρέχουν από μόνα τους, ο σκοπευτής δεν ΄κάνει΄ την βολή αλλά την 'βιώνει'. Ο μόνος εξωτερικός παράγωντας που λαμβάνουμε υπόψιν είναι ο άνεμος. Σύμφωνα με τις αλλαγές του, αλλάζουμε την διόρθωση που κάναμε στην προηγούμενη φάση, αλλά αυτό πάλι συνεχίζει να γίνεται ενστικτωδώς. Το θέμα μας είναι να μπούμε μέσα στην φούσκα μας και να αφαιρέσουμε οτιδήποτε προέρχεται από τον εξωτερικό κόσμο, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην βολή και το πως θα την εκτελέσουμε τέλεια.

Αντίθετα με άλλα αγωνίσματα όπως πχ η ξιφασκία, το σκάκι ή το ποδόσφαιρο, στην σκοποβολή οι πραγματικοί αντίπαλοι δεν είναι οι άλλοι άνθρωποι που παίζουν στο παιχνίδι. Όσο παράξενο και να ακούγεται, διότι στην τελική θέλουμε να κερδίσουμε τους υπόλοιπους, κατά την διάρκεια ενώς αγώνα αντίπαλοί μας δεν είναι αυτοί. Και πως γίνεται αυτό; Στο FT κανένας δεν θα ρυθμίσει το όπλο του άλλου, ούτε κατα λάθος θα παραπατήσει πάνω στο όπλο μας, να μας τραβήξει το αυτί την ώρα που ρίχνουμε και σίγουρα δεν θα φωνάζει τριγύρω μας την ώρα που ρίχνουμε - έτσι λοιπόν πως μπορουμε να τους κερδίσουμε; μόνο με ένα τρόπο: Να ρίξουμε καλύτερα απότι αυτοί!

Οι αντίπαλοι του σκοπευτή είναι οι στόχοι. Πρέπει να παλέψουμε με αυτούς όσο χρειάζεται, μέχρι να τους υπερνικήσουμε. Αν και μπορεί να μας αρέσει να το σκευτόμαστε έτσι αυτό δεν είναι εντελώς αλήθεια. Διότι κάθε στόχος μπορεί να πέσει. Ο στόχος που έχασε ας πούμε ο παγκόσμιος πρωταθλητής, έπεσε από 80-90 άλλους εύστοχους σκοπευτές. Άρα τον πυρίνα του προβλήματος πρέπει να τον ψάξουμε αλλού.

Ο πραγματικός αντίπαλος του κάθε σκοπευτή είναι ο εαυτός του. Τα δικά του λάθη, οι δικοί του φόβοι και οι δικές του κακές συνήθειες - τα πάντα μπορούν να φανούν εμπόδιο στην εκτέλεση μίας τέλειας βολής. Εάν μπορούμε να υπερνικήσουμε όλα αυτά τότε υπερνικάμε τους στόχους και μαζι με αυτό όλους τους υπόλοιπους που παίζουν.

Είναι παντελώς λάθος να έχουμε κίνητρο εικόνες δόξας, τρόφαια και το πόντιουμ που κάθεται ο νικητής του αγώνα... Αυτοί που τα ονειρεύοντε ακολουθούν λάθος μονοπάτι. Ο μόνος δρόμος για την επιτυχεία είναι να εκτελούμε τέλειες βολές. Αυτό πρέπει να οραματιζόμαστε, να ονειρευόμαστε και να θέσουμε ως στόχο.

• Λάθος κίνητρο: οι εικόνες θριάμβου.
  Επεφημίες, χειροκροτηματα, ύμνοι, λουλούδια, λαμπερά μετάλια κούπες, διπλώματα, τρόπαια, στήλες εφημερίδων, συγχαρητήρια στα φόρα.
  Αυτοί που τα σκέφτοντε αυτά πριν τον αγώνα έχουν σίγουρα υποβαθμίσει τα αποτελέσματα που τυχόν θα έφερναν στο τέλος αυτού διότι επικεντρώνοντε σε πράγματα που δεν θα 'πρεπε. Δεν θα βοηθήσουν κανένα να κερδίσει αλλά αντιθέτως σίγουρα θα του αποσπάσουν την προσοχή από τους πραγματικούς στόχους.

 

• Σωστό κίνητρο: η εικόνα μιας τέλειας βολής.
  Το άμεσο καθάρισμα της εικόνας μέσα στην διόπτρα και η σιγουριά που σου δίνει για την αποστασιομέτρησή σου, η αίσθηση του ανέμου, το να καθήσουμε στην θέση βολής όσο πιο άνετα γίνεται στο φυσικό σημείο σκόπευσης, το οδήγημα του νηματοσταυρού πάνω στον στόχο και το αρμονικό του παίξημο πανω σε αυτόν, η αίσθηση της σκανδάλης με τον δείκτη μας, η απρόσμενη απελευθέρωσή της και το σταθερό ακολούθημα της βολής, το ότι όλη αυτη η διαδικασία είναι χαρά και ευτυχία - και τέλος, σαν ανταμοιβή για όλα αυτά, το ηχηρό πέσημο του στόχου.
  Όλα αυτά αξίζουν να τα ονειρευόμαστε, γιατί σε αυτή την περίπτωση ο εγκέφαλος είναι στο 'on', και κατά την διάρκεια ενός αγώνα θα είναι ευκολότερο να τα θυμόμαστε.

 

Ο καθένας αντιδρά διαφορετικά στις συγκινήσεις που δίνει ένας αγώνας και το άγχος που προκαλεί. Αυτοί που στερούντε συναισθημάτων εντελώς δεν λαμβάνοντε υπ' όψιν ως άνθρωποι και γι' αυτο δεν θα έπρεπε να λαμβάνουν μέρος στον αγώναs. Ο ενθουσιασμός είναι εντελώς φυσικός, αλλά το θέμα είναι πως τον αντιμετωπίζει ο καθένας μας και πως αποτυπώνεται στα αποτελέσματά του. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι για να χειριστούμε τα συναισθήματά μας κατά της διάρκεια ενός αγώνα:

• Μερικοί γίνοντε λεία αυτών
  Οι πιο άτυχοι είναι αυτοί που είναι οι πιο ενθουσιώδεις και αν και ρίχνουν εκπληκτικά στο σπίτι και μερικές φορές επιτυγχάνουν εκπληκτικά αποτελέσματα - για κάποιο λόγο δεν το επαναλαμβάνουν στον αγώνα. Βιάζοντε, He rushes it, ανησυχούν παραπάνω, κάνουν λάθος μετρήσεις, ξεχνούν ή απλά δεν το κάνουν τόσο καλά' και όταν κάθε ελπίδα έχει πλέον χαθεί είναι τελικά ικανοί να ρίξουν με την ηρεμία της απελπισίας και με τον τρόπο που συνηθίζουν κατά την προπόνησή τους. Είναι ξεκάθαρα μπλοκαρισμένοι από τα συναισθήματά τους, είναι κακό γι' αυτούς, γι' αυτό το πρώτο που πρέπει να κάνουν είναι να το συνηθίσουν και να μάθουν να το διαχειρίζοντε. Συχνοί αγώνες μπορούν να βοηθήσουν, καθώς και η προπόνηση σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ένα απλό στοιχηματάκι στην προπόνηση για μια μπύρα είανι αρκετό...
   
• Κάποιοι τα ξεπερνούν
  Ο έμπειρος αγωνιζόμενος είναι απλά νευρικός, αλλά αυτό δεν έχει αντικρισμα στην απόδοσή του. Είναι ικανός να κρατήσει τα συναισθήματά του υπό έλεγχο ουτοσόστε να μην επιρρεάσουν τα αποτελέσματά του. Όλες οι μικρές ρουτίνες μπορούν να επεξεργασθούν ουτοσόστε ο αγώνας να γίνει ένα οικέιο περιβάλλον, και να μην τον αισθάνεται διαφορετικά απ' ότι μία προπόνηση με αποτέλεσμα να βγάλει τον πραγματικό του εαυτό. Δραματικά βοηθάει στην αύξηση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης εάν καταφέρνουμε να ρίχνουμε το ίδιο στην προπόνηση και στον αγώνα. Ένας τέτοις σκοπευτής μπορεί να γίνει πολύ επιτυχημένος, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο έργο διότι η εσωτερική μας ειρήνη είναι άμεσα εξαρτώμενη από εξωτερικούς παράγωντες και καθετί μπορεί να μας βγάλει εκτός ρυθμού, πολλά είναι τα περιστατικά που μπορούν να συμβάλουν σε κάτι τέτοιο σε έναν αγώνα FT.
   
• Λίγοι τα χρησιμοποιούν
  Η χρήση των συναισθημάτων είναι ένας άλλος τρόπος με τον οποίο ο σκοπευτής μπορεί να τα κατευθύνει και να προσανατολίσει τον εαυτό του και κάτι τέτοιο ταιρειάζει περισσότερο στις συνθήκες του Field Target. Είναι πολύ καλύτερα γι αυτού που όχι μόνο μπορούν κα υπερνικήσουν αλλά να κάνουν και χρήση του κρύου υδρώτα που τους πιάνει στον αγώνα. Ο ενθουσιασμός όχι μόνο παραλλύει αλλά ενθαρύνει τον σκοπευτή επίσης και μέσα από ένα θετικό συναίσθημα αυτοβοηθάτε ώστε να τραβήξει μπροστά. Πολλές προπονήσεις, αγώνες δίχως ένα λάθος, όσο μεγαλύτεροι είναι οι αγώνες να τα πηγαίνει όλο και καλύτερα. Το να αγωνιζόμαστε με τέτοια ψυχοσύνθεση δεν είναι πρόβλημ, το πραγματικό πρόβλημα είναι το πως να διατηρήσουμε το κίνητρο.

Πόσο συναίσθημα επιτρέπεται να μπει στην σκοποβολή; Η χαρά έπειτα των καλών αποτελεσμάτων και ο εκνευρισμός εξαιτίας των κακών είναι κομμάτι της διαδικασίας μάθησης. Γι' αυτούς που δεν τους κάνει διαφορά στο τι ρίχνουν δεν θα έχουν ερέθισμα για να γίνουν καλύτεροι. Δεν είναι ανάγκη να απομονώσουμε τα συναισθήματα, αλλά πρέπει να δυναμώσουμε τις θετικές επιδράσεις αυτών και να αποδυναμώσουμε τις καταστροφικές. Έτσι λοιπόν ΝΑΙ, μπορούμε να θυμώσουμε με μία αστοχία (αλλά παράλληλα να μάθπυμε από αυτήν) και μπορούμε να ευθυμήσουμε με την επιτυχία (χωρίς να το παρακάνουμε με την αυτοπεποίθηση). Η ανάλυση των συναισθημάτων αργά και εντατικά μορεί να γίνει για μας μια προσωπική ψυχανάλυση, κατά την οποία σαν άμεση επιβράβευση ή τημωρία βοηθάει να αποδεσμευόμαστε από κακές τεχνικές και να ενισχύουμε τις καλές.

Αρνητικές και καταστροφικές συναισθηματικές αντιδράσεις:

• Ο τρόμος και ο φόβος του λάθους
• Λίθαργος, απόγνωση και παράδωση λόγω των αστοχιών
• Καημός για τις πτώσεις των στόχων
• Υπέρ αυτοπεποίθηση μετά από μία καλή βολή

Θετικές και χρήσιμες συναισθηματικές αντιδράσεις:

• Ο 'συναγερμος' σημαίνει σε καταστάσεις παρολίγον αστοχίας
• Η αποβολή των παθών μας γρήγορα και εντελώς
• Η επιθυμία να εκτελέσουμε την τέλεια βολή
• Ευθυμία στην εικόνα της πτώσης του στόχου

Το να κάνουμε λάθος δεν είναι κάτι θεμιτό. Αλλά εάν έχει ήδη γίνει, πρέπει να είμαστε ικανοί όχι μόνο να το διαχειριστούμε αλλά και να επωφεληθούμε από αυτό όσο το δυνατό περισσότερο. Βασιζόμενοι στο follow through πάνω στον στόχο και στο σημάδι που άφησε η βολίδα συνήθως μπορούμε να βρούμε ποια ήταν η αιτία και να μάθουμε από αυτό. Εάν ο άνεμος πήρε τη βολίδα μακριά, τότε το λιγότερο που ξέρουμε τώρα είναι το πόσο τον υπερεκτιμήσηαμε η το πόσο τον υποτιμήσαμε καθώς και να πούμε ότι τουλάχιστον η βολή που κάναμε ήταν σωστή εκτός από το κομμάτι του υπολογισμού του ανέμου. Εάν η βολή από μόνη της δεν ήταν τεχνικά καλή, αλλά είχαμε έναν καλό υπολογισμό του ανέμου επεξεργαζόμαστε τι κάναμε καλά ανεξάρτητα από την αστοχία και τι είναι αυτο που πρέπει να αλλάξουμε, αλλά πάμω απ όλα: το παίρνουμε σαν προειδοποίηση.

Μερικές φορές η αστοχία είναι ένα ηχηρό χαστούκι στο πρόσωπο μετά το οποίο ταρακουνιώμαστε και λέμε στον εαυτό μας αρκετά δεν έχω την πολυτέλεια για άλλο. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις βοηθάει να χαλαρώσει λίγο η ένταση: Μετά από 30 τέλειες βολές υπάρχει η συνήθεια να σκεφτόμαστε την καθαρή κάρτα των αποτεέσμάτων αντί να σκεφτόμαστε μόνο την επώμενη βολή ή να σκεφτόμαστε την πρώτη θέση και διάφορα άλλα παραδείγματα κακών κινήτρων. Από την στιγμή που έχουμε μία αστοχία, δεν υπάρχει λόγος ανησηχίας για τον αν θα πέσει ο στόχος γιατί σίγουρα δεν θα είμαστε εμείς αυτοί που θα τον ρίξουν, εξάλλου υπολείποντε ακόμα 49 στόχοι οι οποίοι είναι αρκετοί για να κερδίσουμε τον αγώνα. Οστόσο, εάν παραδοθούμε στα μισά του αγώνα, μπορεί να καταλλήξουμε με το γεγονός ότι με αυτλες τις 3 αστοχίες θα παίρναμε τον αγώνα και μόνο εξαιτίας των άλλων πέντε αστοχιών του δε βαριέσαι καταλλήξαμε στην εικοστή θέση. Είναι δύσκολο να συνεχίσεις με το χαρτί του ενθουσιασμού όταν αυτό το τρένο έχει ήδη φύγει αλλά πάρτο σαν ευκαιρεία να εξασκήσεις την αυτοπειθαρχία. Έπειτα είναι πιθανό να βρεθείς στην τριάδα μόνο και μόνο γιατί δεν το βαλες κάτω.

Και ακόμα και αν δεν κέρδισες δεν υπάρχει πρόβλημα. Εάν έριξες όσο καλύτερα μπορούσες στο μέγιστο των γνώσεων και των δυνατοτήτων σου και δεν επανέλαβες το ίδιο λάθος για δεύτερη φορά στον ίδιο αγώνα, τότε άξιζε η μέρα. Έμαθες, ανέπτυξες τις ικανότητές σου και την επόμενη φορά ξέρεις τι δεν πρέπει να κάνεις. Και πάντα υπάρχει η επόμενη φορά.

Έχω μια ερώτηση την οποία κατά τα τελευταία χρόνια την έχω κάνει σε πολλούς κορυφαίους σκοπευτές, που είχα την τύχη να γνωρίσω στους διεθνής αγώνες που έλαβα μέρος. Εξέφραζα την ερώτισή μου πάντα με τα ίδια λόγια: Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχείας σου και τι θα συμβούλευες σε κάποιον που θέλει να ρίχνει τόσο καλά όπως εσύ? Οι απαντήσεις ήταν όλες πάνω κάτω οι ίδιες:

• "Ελπίζω να μην σε δυσαρεστήσω αλλά αυτό το μεγάλο μυστικό απλά δεν υπάρχει. Πολλές μικρές λεπτομέριες φέρνουν την ολοκλήρωση και την τελειότητα."
   
• "Ξεκίνησα στα 16 με ένα αεροβόλο ελατηρίου. Βοηθάει, πολλοί καλοί σκοπευτές έκαναν το ίδιο από το 1980. Αρκετά σκληροί και δύσκολοι αγώνες είναι ο καλύτερος τρόπος για την εξέλιξη αλλά αυτό είναι κάτι που δυσκολά τι διευθετούμε!"
   
• "Μπορεί να ρίξεις όλους τους στόχους - Τα ονόματα ή τα ρεκόρ των άλλων σκοπευτών δεν μπορούν να το αλλάξουν αυτό. Μου πήρε μόνο 10 χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να ρίχνω τους στόχους αντί να προσπαθώ να κερδίσω τους υπόλοιπους σκοπευτές. Είναι μόνο τα 2-3 τελευταία χρόνια που πραγματικά πιστεύω ότι μπορώ να σταθώ πλάι πλάι σε όλους αυτούς τους κορυφαίους σκοπευτές και μόλις το πίστεψα κατάφερα και να τους κερδίσω."
   
• "Ησυμβουλή μου για να ρίχνετε καλύτερα είναι να ρίχνετε όταν έχει αέρα και όχι με την άπνυα. Ο άνεμος είναι το σημαντικότερο."
   
• "Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχείας με τον άνεμο; Μόνο υποθέτουμε. Ρίχνω εδώ και 20 χρόνια έχω κάνει αμέτρητες υποθέσεις για τον άνεμο και αυτό που βλέπω τώρα είναι ότι οι υποθέσεις μου έχουν λίγο περισσότερη ακρίβεια."
   
• "Δεν υπάρχει μυστικό.Πρέπει απλά να δουλέψουμε σκληρά σε όλες τις συνθήκες. Όταν οι άλλοι κρύβοντε κάτω από τα υπόστεγα λόγο του καιρού εσύ βγές έξω και προπονήσου. Όσο σκληρότερα προπονηθείς τόσο πιο εύκολες θα γίνοντε οι βολές σου και τόσο πιο συγκεντρωμένος θα είσαι μην αφήνοντας τίποτε να σου αποσπάσει την προσοχή."
   
• "Το μυστικο; Δεν υπάρχει. Παίζω FT για 20 χρόνια, αυτό στ' αλήθεια βοηθάει. Το να έχεις μια πολύ καλή τεχνική και τον σωστό εξοπλισμο, συν τον ενθουσιασμό. Μην σταματας να προπονήσαι αλλά πάνω απ όλα σιγούρεψε ότι απολαμβάνεις την σκοποβολή που κάνεις, εάν δεν την απολαμβάνεις τότε δεν θα πάει καλα. Επίσης μην προπονείστε μονάχα, το να πηγαίνετε σε αγώνες θα σας κάνει περισσότερο καλό."